Strona:Aleksander Błażejowski - Walizka P. Z.pdf/75

 — A panienka co tu robi? — spytał Blindow surowo.
 — Przyszłam w odwiedziny do swojej ciotki, pani Tillemann, właścicielki tego sklepu, — odpowiedziała dziewczyna, nie tracąc swej ironicznej miny. — A nie rozumiem, dlaczego panowie niepokoją nas i zadają takie dziwne pytania?
 — Proszę zaprzestać żartów! — przerwał szorstko Blindow. — Pytam gdzie zbiegł człowiek, który mieszkał obok?
 — Ten pan już wytłumaczył, że nie wiemy, — mówiła z kamiennym spokojem. — Od godziny siedzimy tu zajęci grą w domino. Z okna widzieliśmy pana radcę grającego w restauracji „Pod Cichym Kątem,“ nic więc dziwnego, że i nas wzięła ochota...
 — Proszę zaprzestać żartów! — krzyknął doprowadzony do pasji Blindow, a w oczach jego grały błyski gniewu.
 — Bo co, panie radco? — spytała pogardliwie, wydymając usta.
 — Bo znajdzie się pani za kratą... — syknął tłumiąc gniew.
 — Uważam, że pani baronowa Teitelberg rychło wydobyłaby mnie stamtąd...
 Blindow tłumił pasję, twarz jego zbladła, a ręce zwinęły się kurczowo w kułak, jakby chciał zgnieść cyniczną dziewczynę.