se = mocować się z kim. Por. *bi, stsł. biti, pol. bić, bijatyka, kasz.*bijatka, biatki, *bijatykować-biatkowac.
bicz, biczk = bijak u cep. Por. *bi, stsł, biti, pol. bić, bicz.
bidło = beleczka brony, w któréj są gwoździe. Por. *bi, stsł. biti, pol. bić, czes. bidlo = drążek, łuż. bidmo, młr. było = drążek, ros. bilo = deska do dzwonienia.
biéda = kosz na rękę z wiekiem na obie strony się otwierającym. Por. stsł. bêda, pol. bieda, biéda = wóz o dwu kołach. zob. Prace filol. II, 258.
biéj, biejta = idź, idźcie, biegnij, biegnijcie; np. biej le do pana. Por. stsł. bêgnąti, pol. biec, biegnąć.
bielawa = 1. bielnik. 2. łąka. Bielawy to łąki suchsze, okola mokrzejsze. Por. stsł. bêlŭ, pol. biały, bielić, podbiał.
bielis = chiopiec o białych włosach; bieliska = dziewczyna o jasnych włosach; biel = bielmo: bieltk = białko; por. bart-ki = barki, biel-t-ko = białko. Por. stsł, bêlŭ, pol. biały, stsł. bêłuzliwŭ = białawy, ros. bêlesowatyj, czes. bêlasy. srb. bielaš = siwek.
biésnik = człowiek złośliwy; biésnica = złośliwa kobieta; biésada = osoba niegodziwa; np. te biesado = ty biesie. W różnych gwarach biés = bies, biésnik itd. Por. stsł. bêsŭ, pol. bies = zły duch.
bietka = klepka. Por. pol. brak mu piątéj klepki, kasz: bietki, stsł. biti, pol. bić, zbić, srb. biti, bitka, ros. bitĭ = plata.
bieżenié resp. bieżeni = rozwolnienie, biegunka; bieżec = płynąć. Por stsł. bêgŭ, bêżati, pol. bieg, biegać, bieżeć.
bleczec = beczec: np. owca blecze. Por. stsł. blêjati i blekati, blekotati, łuż. blekać, niem. blöken.
bleszcz = bielmo; bleszczaty = z bielmem; bleszczec se = z podełba patrzeć (o ludziach i o zwierzętach); blészcz = ten, co się bleszczy; bleszczenić = bleszczenie się. Por. inne gwary polskie, w Poznańskim: czemu tak na mnie blyszczysz? blyszczy jak sroka w gnot; stpol. zableszczysz na strony oczy, Nehring. altpl. Denkm. stsł. blŭstêti, pol. błyszczeć.
blewiązka = 1. wstążka, tasiemka; 2. niwa, las wązki. Por. pol. przewiązać, stsł. węzati, pol. wiązać.
blecha, błecha = pchła, wesz; np. dejce za detka proszku na
