gerstätte, stall, buchten, bochten = in unordnung bringen. Fr. W Poznańskim buchta = pokój, stancyja, izba; na uniwersytecie wrocławskim najmowaliśmy „buchtę” = pokój.
budla; budel = butelka; np. mász budel w cieszeni, te bezecnico! Por. niem. buddel, Fr. np. he drinkt de ganze buddel ut.
bufka = rabuś, zawalidroga. Por. niem. bube, śrgn. bufe, dyjal. bofke.
bukse = spodnie. Por. niem. buckse, zwykle w liczbie mn. buchsen; lit. bukswos, mazur. buksy.
bukwitny = tatarczany. Por. niem. buchweizen = tatarka.
bula = stadnik, buchaj. Por. niem. bulle, lit, bullus.
bulbaczk = roślina wodna. Por. łać. bulbus, niem. bolle.
bulbotac = 1. prędko i niewyraźnie mówić, bełkotać; 2. mieszać płyny; bulbot = człowiek bulbocący.
bulbrotac = mieszać płyny.
bulbrot = osoba płyny mącąca, osobliwie dzieci nazywają bulbrotami dla tego, że nabrawszy w usta wody bulbrocą. Por. pol. bołbotać, ros. bormotatĭ, młr. bolbotaty, lit. blebenti i nsł. brbotati, srb. brbolati, lit. burbuloti. Onomatop.
bulwa = kartofle; bulewka = kartofelek; bulwisko, bulwiszcze = miejsce, gdzie kartofle rosły; bulwiczé; bulwiny nać kartofli. Por. pol. bulwa, lit. bulbé, bulwis, niem. dyjal. bulwe, fr. bulbe.
bunteje = buntuję. Por. niem. bund, stniem. (śrgn.) bunt, punt, nsł. punt, pol. bunt, buntować, błrus. bunt.
burbotac = burbotać, burczec (w brzuchu). Por. nsł brbotati, lit. burbuloti. Onomatop.
burzán = łajdak, hultaj; np. te wilczé dzecko, te burzánie — rzek rebák do nego chłopa. Por. pol. burzan, ros. burĭjanŭ, słow. burian.
buten; ruten = 1. na dwór, na dworze; 2. nad, np. buten szeku = nad miarę; np. wenekáj psa buten = wypędź psa na dwór. Por. niem. buten, bute = draussen Fr., angs. butan, niem. rut = heraus.
byk = beleczka poprzeczna u nosa sań. Por. stsł. bykŭ, pol byk, czes. býk; — a może z niem. bug. por. Weigand.
cáfniál; cofniál = gwóźdź u pługa w grzędzie. Por. pol. cofać, łuż. cofać, stniem. zofen, niem. zaufen.
