czy liška, błrus. ci cot ci liška, połab. cate = on liczy; cate na = zliczony.
cewka = koniec pióra do pisania. Por. stsł. cêwĭ, cewĭca, pol. cew, cewa, cewka.
cez = przez. Por. stsł. črêsŭ, črêzŭ, nsł. krez, słow. cez, pol. skroś, wskroś, stprus. kirsa, lit. skersas, łot. skjērs.
ceza = 1. sieć na stárnie; 2. łowienie cezą; np. jidóm na ceze. = idą łowić ryby. Por. niem. zese, zehse, zeise = netz zum fischfang in der see; zesen, zeisen = mit einer zeise fischen. Fr.
ceż, co = cóż, co; np. ceż uón chce? Por. stsł. čĭto, pol. czso, co.
cic = ciąć. Por. stsł. tĭną, tęti, pol. tnę, ciąć, łuż cieć.
cierzniá, kierzniá = kierznia, naczynie do robienia masła. Por. niem. kernen, kirnen = zu butter rühren; kern = bestes der milch, dolniem. karne = butterfass (14 wieku) Weigand, łać. cernea, discernere.
cigło, cygło = dyszel. Por. kasz. cygnonc = pol. ciągnąć.
cipka, zob. czypka.
ciwka = cewka tkacza. Por. pol. cewka, cywka, stsł. cêwĭ, cêwĭca, lit. szeiwa, łot. saiwa.
chadac = chodzić; np. chádáj, chadej. Por. stpol. chadzał do nich tam często, Starowolski; stsł. hodŭ, hoditi, hażdati, pol. chod, chodzić, chadzać.
chaja; chajda = żyd (przezwisko żyda); zob. chejac, niem. heien, heier = oszust.
chałupa = izba, pol. chałupa = izba, chata. Por. czes. słow. chalupa, grec. kalybe i stsł. chałąga = płot, błrus. chaluha = chata.
charłęzec = kraść po ogrodach i polach trawę, zielsko, owoc; charłęznik = złodziej; charłęzenie = kradzenie; charłęstwo = kadzież. Por. charna — łazić resp. po charnę łazić, stsł. hrana, łaziti, pol. łazić, łazęga, dlłuż. łażyś, młr. łazyty, ros. łazitĭ, por. ros. drevołazŭ. = złodziéj, co drzewo kradnie.
charna, chorna = pasza, jak słoma, siano. Charnowo = wieś w pow. słupskim; np. u Pontana: który wszytkiemu dobytku charnę daje i młodym krakom, którzy go wzywają. — Por. stsł. hrana, pol. chronić, ochrona, połab. chorna, wan chorni sa = on się żywi.
