chwat = 1. siła, 2. ostrość; np. má chwat w rankach; nóż ostry má dobry chwat; chwacic, chwacec = schwycić; chwatac = chwytać. Por. stsł. hytati, hwatati, hwatiti, pol. chwycić, chwytać, chwatać, bułg. fat = pięść.
chwióndac se = wzdrygać ramionami lub całym ciałem. Por. *swend, stsł. priswędati = chudnąć, pol. swędziéć, swiędzieć,
chylac; chylnónc = 1. pryskać na kogo wodą, oblać kogo znagła, niespodzianie, np. to tele znaczy, jakbe jes na gans wodóm chylnół, 2. trztać. Por. pol. lać, lunąć, w słow. kasz. zdaje się pomieszane *chy z *li (chynąć, pochyły, ochynąć się i lać, lunąć), resp. chy-lac, chy-lunonc, chylnonc. Por. stsł. lijati = lać, czes. liti, linouti, łuż. lenuś, ros. lënutĭ. lit. lëti = lać.
cknonc = wąchać; np. nick nie cknan, pszczoła ucknie, dze miód. Por. stsł. čuti, pol. czuć, czuch, łuż. čuć, čuchać. ros. czuchatĭ, po polsku byłoby *czuchnąć, *czchnąć.
cmulec se = uśmiechać się; np. kóń se cmuli, ciej chce ugresc. Por. ros. obmyljatĭ sja = uśmiechać się wyszczerzając zęby niem. maulen, niem. dyjal. mulen, Fr. maul, stniem. mul = pysk.
copac = cofać. Por. dlłuż. cofaś, copaś, czes, couvati, niem. zofen, zaufen.
Copot = miasto pod Gdańskiem. Zob. Sobótka.
cotucha = ciota, czarownica. Por. stsł. teta, pol. ciotka, ciotucha = febra, błrus. ceciucha = febra.
cwardzy; cwiardy = twardy, cwierdzec = ćwierdzić. Por. stsł. tvrŭdŭ, pol. twardy, stpol. ućwierdzić, ćwierdzić, pol. twierdzić, połab. tjorda, łuż. twjerdy. Ale on sam był tej nocy ostał w ćwierdzy. Bibl. szar.
cygło = zob. cigło.
cygnonc = ciągnąć; np. ceż uón wecyg = co on wyciągnął. Por. stsł. tęgnąti, pol. ciągnąć, łuż. ciahnyć, ciahło, połab. tangne = ciągnie.
cipka = zob. czypka.
Cisine = miejscowość, Cisiny. Por. stsł. tisŭ, pol. cis.
czamic se = męczyć się. Por. nsł. ščemêti, młr. oščemyty = boleśnie gnieść, błrus. ščemić i nsł. čmêti = mieć ból.
