czapac = niezgrabnie stąpać; czapa = niezgraba, człowiek o niezgrabnym chodzie. Por. w Poznańskim: ciapa, ciapać, czes. spáti, pol. ćpać, zaćpać, ciepnąć, łuż. cpić i niem. schleppen, schlapp.
czapnónc = porwać. Por. w Pozn. ściapnąć = porwać, capnónć = schwycić.
czápk = kapelusz. Por. stsł. kapa, pol. kapa, czapka, czepiec; kapelusz, łać. cappa, stniem. chappa.
czarzec = czarować; np. abyśmy nie czarzyli, Pontan.; czarzenié = czarowanie. Por. stsł. čarŭ, čarovati, pol. czary, czarować, lit. kirti, kerėti.
czate = czaty; czatowac. Por. stsł. četa, nsł. čata, pol. czata, czatować.
czec = 1. czuć, 2. słyszeć Por. stsł. čuti, nsł. čuti = słyszeć, pol. czuć, czujny, czuwać; np. czejesz te = słyszysz? já nie czeł = ja nie słyszałem.
czechlec = 1. obcinać korzonki, wąsy marchwi, brukwi itd. 2. skrobać z grubszego kartofle. Por. stsł. česati, czes. čechrati, pol. czesać, czechrać; czechło = koszula śmiertelna. Por. stsł. čehłŭ. = nakrycie, obsłona, czes. čechel, pol. czecheł, czechło.
czeczę = szczenię. Por. pol. łuż. cyc, błrus. cyca, nsł. cuzati = ssać, cuzek = źrebię, kasz. *cecę, czeczę.
czep; czepk = kuczka, siedzenie po turecku. Por. pol. czupnąć, w Pozn. ciupnąć, uciupnónć, siedzieć na czympku, nsł. čepêti, czes. čapêti, łuż. čapač so, niem. lud. zuppen = zurückgehen Fr., niem. zapfen.
czeprina = czupryna. Por. czes. čup, čuprýna, pol. czupryna.
czerny = czysty; np. czerne zboże = czyste zboże, samo zboże; czerny a czerny. Por. niem. kern, kernig, łać. cerno, discerno.
czerwiony = czerwony; czerwionka = krowa czerwona. Por. stsł. črŭvenŭ, čruvljenŭ, połab. carwena, łuż. čerwjeny, dlłuż. cerwjeny.
czerznie = ciernie. Por. stsł. trŭnŭ, łuż. cierń, połab. tren, pol. cierń, cierznie. Zapalony krzak czerniowy, Kochan.
czes; czas = czas. Por. stsł. časŭ, łuż. čas.
czestowac = 1. raczyć, częstować, 2. czcić; np. Ty masz ojca
