demácz = dymaczka (do rozdymania). Por. stsł. dŭmą, dymati, pol. dmę, dymać, połab. dajm = dym.
dechtowny = gęsty. Por. niem. dicht.
dena; denega = wał, bałwan morski przy brzegu. Por. niem. düne.
dennica; donica = donica, talerz resp, miska. do mielenia tabaki. W Poznańskim: dónica, dónnica (do mielenia maku). Por. stsł. dŭno, pol. dno, denko, połab. dané, no dona = na dnie.
dera = suchoty. Por. niem. darre = schwindsucht Fr.
derdes = rdest. Por. nsł. rdest, drdres, pol. rdest, rdestnica, łuż. drost, dolnołuż. drest.
dergotac = drgać, drygotać. Por. nsł. drgetati, drhtati, pol. drgać, drygać, drygotać.
derny = hardy, hardogłupi, obraźliwy. Por. nsł. oduriti se, pol. dur, durny, dumny, ros. durnyj.
detk = trojak. Por. stpol. dutek; np. co czuwają na jego dutki, Opaliński; niem. düttchen, dittchen, döttke; Fr., dähnert.
desza; deszeczka = dusza, duszyczka. Por. stsł. duša, połab. deusa, dausa.
deza = dzieża, dzieżka. Por. nsł. dêža, czes. diže, łuż. dzêža, tejza, niem. döse, dose.
dezwok = kieszeń w płaszczu kobiecym. Por. niem. dewsack, diebssack = tasche des diebes, tasche im frauenrock, Frischbier.
dejw = złodziej. Por. niem. dieb, dyjal. dêw.
doba, duoba = czas. Por. stsł. doba, pol. doba, łuż. doba.
dobetk = dobytek, bydło. Por stsł. dobytŭkŭ.
dobiják = drobna ryba, podobna do małych węgorzy. Por. *bi, stsł. biti, pol. bić, dobijać się.
dobro = wieś, folwark, majętność wiejska; np. z pańściech dobrów, má piankne dobro. Por. analog. niem. das gut. Tak samo używał tego wyrazu Chwalczewski: dobro.
doczuc san = usłyszeć; zob. czec = czuć.
dodom = do domu. Por. stsł. domŭ, pol. do dom, czes. do dom.
dojnica = dojna krowa. Por. stsł doiti, pol. dojić, połab. déje = doji, łuż. dejić.
doch = jednak. Por. niem. doch.
