gełka = nierozwinięty owoc na drzewie. Por. stsł. gniti, pol. gnić, gniłka, zgniłka. W Pozn. zgniłka = owoc zgniły.
gidlec, zob. gedlec; gildzezna = nierząd w gospodarstwie. Por. gedlec.
giera = świnia. Por. nsł. ircha, czes. jircha, pol. ircha, giercha, stniem. irah, łać. hircus. W Pozn. znaczy giera = noga; np. má koślawe giéry.
gierszla = deska do wsuwania chleba do pieca, łopata piekarska. Por. niem. gerstel, garstel, łot. gerstele.
glamba (a͡m nos.) = głębia. Por. stsł. głąbokŭ, pol. głęboki.
glán; glánk = gnój od drobiu. Por. pol. gleń, glon, niem. knollen.
glawk; glawka = ryba. Por. pol. głowacz ryba. Głowacz nie jest głóna ryba, choć to bywa, że przez siłę pod wodę z jesiotrami pływa. – ros. gławlĭ, gaławlĭ, stsł. gława, pol. głowa, połab. glawa.
glechy; głachy, głechy, głochy = głuchy. Por. stsł. głuhŭ, połab. gleuchje = głuchy; glauchje.
glemda = osoba ślamazarna, słabowita. Por. czes. hlemyżď = ślimak, lit. glimė, glimejżd, łot. glēme, glēmezis.
glemza, zob. glomza.
glena = glina, gleniák = koń maści gliniastéj, glinka. Por. Glinka mój białogrzywy, Kochanowski; stsł. glina, połab. glejná.
gleń = kawał chleba. Por. pol. gleń, glón, niem. knollen. W Poznańskim: ma glón chleba.
gleszczka = licha ryba, zwłaszcza płotka podczas ikrzenia się. Por. stsł. glista, pol. glista, glizda, glizdka, łot. glidēt = ślizem się pokrywać.
glińca, glinca = glinka, miejsce, gdzie się glina kopie. Por. stsł. glina, pol. glina, *glinica.
glingotac = dyńdać, wisząc dygotać. Por. niem. klingen, klingeln = dzwonić; glingotać = poruszać się jak serce dzwonka.
glistwa = glizda. Por. stsł. glista, dlnłuż. glistwa.
glomza = 1. twaróg; 2. człowiek słabego ciała i ducha. Por. niem. glums, glumse, dyjal. glomse, Fr. niem. glummas, glomsneckel = człowiek nieprzyjemny, Fr.
głada = gładka powierzchnia morza, gładysa = rodzaj gład-
