kiéj flądry, gładzedło = nożyce ogrodowe (narzędzie do obcinania żywego płotu). Por. stsł. gładiti, pol. gładzić, gładzidło.
głodnisz = chudeusz, chudy pachołek. Por. stsł. gładŭ, pol. głód, połab. glad.
gnijus, gnius = leniuch. Por. stsł. gniti, pol. gnić.
gniłka = leżałka, gruszka uleżała. Por. stsł. gniti, pol. gnić.
gniota = guzdralski, gniesc se = guzdrać się, np. uen san gniece. Por. stsł. gnetą, gnesti, pol. gniotę, gnieść.
gnot, gnuet, gnyt = gnat. Por. nsł. gnat, gniat, chorw. gnat, czes. hnát.
goch, gouch = 1. mieszkaniec środkowych Kaszub, używający wyrazu nałogowego „doch”; por. Derdowski O panu Czorlińścim str. 136. 2. Kaszuba mówiący z polska, zob. goszec, gouszec.
gode, guede = gody resp. Boże Narodzenie. Por. stsł. goditi, godŭ, czes. hod, pol. gody, łuż. hod, hody.
godka, goudka, guedka = godka. Por. stsł. gadati, pol. gadać, gadka.
godło, guedło = hasło, godło. Por. pol. godło, łuż. godlo, godalo = zagadka.
godnik, goudnik = grudzień; zob. gode = gody.
golc = 1. golec, człowiek goły; 2. zręczny oszust; gołębiter = włóczęga. Por. stsł. gołŭ, dlnłuż. golc = chłopiec, pol. dłuż. goły, czes. holec, łuż. holc.
gomoły = bezrożny, bez rogów. Por. lit. gumulis, czes. homolý, komolý, pol. gomoły.
gonidjábeł = niegodziwiec. Por. stsł. goniti, pol. gonić, gonidjabeł.
gono, gueno = zagon, staje. Zwykléj w liczbie mnogiéj gone= staje. Por. stsł. gŭnati, goniti, pol. gon, zagon, dlłuż. gon = droga polna.
Gora = nazwa wsi pod Wejherowem; Gore = *Góry, miejscowości w pow. Wejherowskim; góra = strych. Por. stsł. gora, połab. dziera.
gormnistrz = mistrz rybacki. Por. niem. garnmeister = fischermeister, Fr.
gorz, górz = gniew, zawziętość; gorzec = gniewać; gorzec se = gniewać się. Por. Gorze mnie, iż przebyt mój przedłużył się
