jest, Ps. fl. – gorzoła, gorzałka = gorzałka. Por. *gor, stsł. gorêti, pol. gorzeć, gorzałka, stsł. gorij = gorszy, gorje = złe, pol. gorzej, rozgorzyć, dlnłuż. gorszy, goriś = gniewać.
gosceje = ospa. Por. stsł. gwozdĭ = gwóźdź, stsł. gwozdije = gwoździe, pol. gwóźdź, góźdź, goździe; gościec.
goscińc = gościniec, zajaz. Por. stsł. gostĭ, gostinĭcĭ, pol. gość, gościniec.
goszec, gouszec = mówić z polska, „mówić z wesoka”, jak się wyraził Januszewści z Mancikała; np. uóni gouszóm; me jich nazewome gouchami. Por. stsł. gosziti, młr. hošyty = dybać, kaszub. goszec = starać się o lepszą wymowę, sadzić się.
gowniál = żuk najmiléj w gnoju siedzący. Por. stsł. gowĭno, pol. gówno, dlnłuż. gowno, młr. howno, howniaha.
gowor = głos; np. má dobry gowor. Por. stsł. goworŭ = hałas, pol. gowor, gawor, gaworzyć.
gozdz = gwóźdź, szczebel w drabce. Por. stsł. gwozdĭ, pol. gwóźdź, góźdź.
grable = grabie; grablec = skostnieć, zdrętwieć od zimna. W Pozn.: rynce mi zgrabiały = ręce mi skostniały. Por. stsł. grabiti, grablja, nsł. grablje, srb. grablje, słow. hrable, ros. grabli, połab. groble.
grabówka = osełka z drzewa grabowego do ostrzenia kosy. Por. grab, czes. hrab. dłuż. grab.
grac = szumieć; np. morze grá. Por. stsł. igrati, pol. grać, dlłuż. graś.
grąd = miejsce wyniosłe, suche wśród błota lub łąki błotnistéj. Grądza = miejscowość w powiecie wejherowskim. Por. Grądzkie, Grądy – wsie u kurpiów. Por. stsł. grądĭ = pierś, czes. hruď, pol. grędzi, Bib. szar., słow. hrud = wzgórek. (grąd wywodzono od grunt resp. niem. grund; z „grund” kaszuba zrobił: gruńt; nazwy polskie Grądy, Grądzkie popierają mój wywód resp. tożsamości z stsł. grądĭ).
grajda = 1. nożysko. 2. rozsocha. 3. osoba powolna; grajde = nogi; grajdac, grajdac se = gramolić się. W Poznańskim: grajda = powolny, grajdać się, gryńdać resp. gréńdać się: ni może się wygryńdać = nie może się wyrobić; gryńdolić się. W Prusach Zachod. grędo, grędko = szybko. Rej: koń
