jiczec = jęczeć. Por. stsł. jęčati, pol. jęczeć.
jiczm, jiczme, jiczmiéń = jęczmień. Por. stsł. jęčĭmy, jęčĭmenĭ, połab. jancmin.
jigelnik, jigelniczka, jelniczka = igielnik. Por. stsł. igła, połab. jagla, pol. igła, igielnik.
jiglina, jiglena = jałowiec. Por. stsł. igła, pol. igła.
jigo = jarzmo. Por. stsł. igo, ros. igo, czes. jho, łać. jugum, niem. joch, goc. juk, lit. jungas.
jimac se, np. do dzeła = brać się do dzieła. Por. stsł. imati, pol. imać, dyjal. jimać, jimać się, połab. jajmat.
jimie, miono = imię. Por. stsł. imę, pol. imię, miano zamiast imiono, połab. jajman, łuż. mjeno.
jiny = inny; jindzy = indziéj. Por. stsł. inŭ, stsł. inŭde, stpol. iny, pol. inszy, indziej.
jiscec = skarżyć: jiscec se = martwić się, gryźć się. Por. stsł. jasti, pol. jeść, czes. jisti, połab. jest. Por. stsł. iti = ie; *itti = iść. resp. jeść – jeścić.
jistny = ten sam; np. ten zamiarły za trze dni w nen jistny dóm zos przeszed. Por. stsł. istŭ, istina = prawda, pol. isty, istny, młr. istnyj.
jiwrac, jiwrowac = gniewać sie. Por. niem. geifern resp. eifern, stniem. (śgn.) ifern, Weigand. eifersüchtig znaczy w dyjal. pruskim: zły, gwałtowny. Frischbier.
jizba, jistebka, jizdebka. zob. istybka
jodlena = jodła. Por. stsł. jela, czes. jedla, połab. jodla, pol. jodła, jodlina, stpol. jedła Bib. szar., łuż. jedła.
jopsc = jaźwiec. Por. stsł. jazwĭcĭ, czes. jezwec, kasz. *jazwe, *jawsc.
jotrok, jétrok, otrok = syn; jotrocznik, jótrocznik = zięć; jotrocznica = panienka. Kupido lata do panien, do otroków. Szymonowicz. Por *rek, stsł. otrokŭ = chłopiec, stpol. otrok, Bib. szar., połab. wotrék, wotrécak = synek.
ju = już: ju le ju = dosyć. Por. stsł. u, ju, pol. lud. ju, lit. łot. jau, goc. ju.
junc = byczek. Por. stsł. junĭcĭ, połab. jeunac, pol. junak, juniec.
ka, kabe = jakby; stąd-ka = stąd; zewszand-ka = zewsząd. Por. stsł. kŭ, kako, pol. tamok = tam, preczki = precz,
