znowuk, ros. pojdi-ka, nsł. precek = precz, chrw. vanka = won, precz, błrus. tamoka, lit. ejk = idź, imk = weź.
kabat; kabát; kabátk = kabat, kabatek; kabátk = kabatek, tj. kaszuba w Pomorsce nad jeziorem Łebskim, noszący kabat. Por. czes. kabát, srb. kawad, pol. łuż. ros. kabat, grec. kabadi, łot. kabota.
kacza; klosawica = kaczka; kaczki kidac = kaczki rzucać, gra chłopców, znana i w innych stronach polskich, pewnie wszędzie, resp. rzucanie płaskie kamieni po powierzchni wody; kaczka resp. kāczka = kaczę. Por. pol. czes. łuż. błrus. kačka, serb. kačka - jak w kasz. – gra dzieci.
kága = choroba bydła, w którą ono niekiedy popada na początku wiosny po zjedzeniu zielenizny i podczas któréj puszcza mocz krwią zabarwiony; kágowac = chorować na kágę. Por. niem. dyjal. koge, niem. kuh = krowa, niem. dyjal. kan, ko, keg; nsł. serb. kuga = zaraza.
kalesko = kałuża. Por. stsł. kałŭ, pol. kał, kalać, czzes. kal, kaliti, kalištĕ, dłuż. kaliś, kališćo.
kałdun = kałdun. Por. czes. kaldoun, pol. młr. kałdun, niem. kaldaunen, łać. calduna.
kalitka = kaletka. Por. błrus. ros. kalita.
kam; kame resp. kāme = kamień; kamyszk = kamyczek, kamyszek. Por. stsł. kamy, kamykŭ, połab. komaj; w dokumentach meklemburskich znajduję pomiędzy latami 786-1250: kame.
kampa, kampka, kanpa = kępa, kępka. Por. lit. kampas, łuż. kupa, młr. kempa, niem. dyjal. kampe, kempe.
kania = kania; kaniá drzysta = mech białawy, rosnący na miejscach mulastych, pomiędzy wrzosem lub na starych odłogach. Por. drzysta, drzystac – i pol. kania, łuż. kania, nsł. kanja.
kandzora = kędzierzawy. Por. stsł. kondrjavŭ, czes. kadeř, pol. kędzior, kędzierzawy, łuż. kudžerj.
kandy = kędy, gdzież? Por. stsł. kądê, kądu.
kanszczk = kęs, kąseczek. Por. stsł. kąsŭ, pol. kęs, kąsek.
kantor, kontor = 1. ropucha; 2. przezwisko = żaba; zob. niżéj: kantrac.
kantrac = sprośnie, wszetecznie czynić, *kętrzyć; kantrzec =
