cudzołożyć, *kętrzyć; skantrzec se = skurwić się; kantrzenié = cudzołożenie; kantorzny knop = łotr, oszust; niem. resp. śrgn.: kunder, kunter = stworzenie, zwierzę, paskudne zwierzę, szkarada, potwór, stgierm. kundr = syn, kund = córka, i niem. kind = dziecko, kindern = spłodzić, rodzić; w słowach kunter, kind, kundr źródłosłów ten sam, zob. Weigand.
kantownica = poduszka. Por. stsł. kątŭ, pol. kąt.
kapa = 1. nakrycie słomiane koszki; 2. łupka u dzierżaka i bijaka cepów. W Poznań. kapa; kapuza, karpuza = czapka barankowa z uszami. Por. stsł. kapa, nsł. bułg. serb. łuż. ros. kapa, łać. cappa, caput; pol. kapa, czapka, kaptur, kapelusz, czepiec, lit. kepuze.
kárbac = gawędzić, gadać, bzdurzyć; np. drobke kárbac = trochę gawędzić, nie kárbi = nie bzdurz; te kárbisz = bzdurzysz. W Poznańskim: pokorbiać = podrzeźniać. Por. czes. pol. karb, niem. kerbe, lit. iszkarbiti = pokrajać.
kárkac = gdakać, kwokać. Por. stsł. krakati, błrus. karkać, krakać, karchać, pol. łuż. krakać, stpol. karkosz (kura) Klonowicz, lit. karkti, krakti.
karkwiec = cherlać, kwękać; np. uón karkwiuł. Por. stsł. krakati, czes. krákati, pol. chuchraczek, charkać, krakać, łuż. krakać = kaszleć, dłuż. charknuś.
karkuleca; karkuleczka = krępulec, krakula tj. kij ze zagięciem; w Poznańskim: krępulec, krakula tj. kawał drzewa resp. drzewo postaci młotka owinięte w papier, na którym spisani członkowie cechu, mającego być zwołanym na naradę; tak samo po wsiach zwołuje sołtys (wójt) gminę na zebranie. – Niemcy nazywają karakulicę = kriwule, krummstab; kriwule znaczy prócz tego „zebranie”; np. in die kriwule gehen = iść na posiedzenie, zebranie. W stronach niemiecko-litewskich Prus Wschodnich mówią: kriwule, krawul, krawol, krawa, krewulle; w Prusach Zachodnich także: klucke, kluck. Por. Frischbier p. w. Kriwule. – Wyraz litewski kriwule znaczy 1. karkulica. 2 zebranie gminy, np. i kriwulę eiti = iść na zebranie. 3. zgięcie przy czółnie. Por. lit. kriwas, pol. krzywy i kula: krzywuła; stsł. krivъ, pol. krzywy, krzywula, nsł. krivulak, ros. krivulja, niem. dyjal. krawa = zgromadzenie, zebranie. Fr.
