karno = stado (o gęsiach, kaczkach). Por. niem. schar, stniem. scara = mnóstwo, wojsko.
Karpień, dopeł. Karpnia = nazwa jeziora pod Niepoczłowicami. Por. pol. karp’, nsł. krap, karp, łuż. karp, lit. karpa.
karsz = śmiały, odważny. Por. niem. dyjal. karsch = żwawy, śmiały. Fr. ? łot. karsz = spór.
karus = karaś. Por. łuż. karas, pol. karaś, lit. karosas, łot. karuse, niem. karausche.
karwa = krowa; karwowy = krowi; Karwiá = wieś; karwińc = krowieniec; karw = stary wół resp. leniwy wół; ostatnie słyszałem na pograniczu Kaszub południowych; Karwowski = imię własne w Poznańskim i innych okolicach. Por. stsł. krava, połab. korwá, lit. karwė, pol. krowa, stpol. karw = leniwy wół, np. Patrz, co te karwy na Egipt przywiodły. Rej.
karwátka; także karwátk = kaftan długi, jaki noszą rybacy w powiatach: lembarskim, słupskim, bytowskim; karwátka = kobieta nosząca karwatkę; karwátk = mężczyzna noszący karwatkę. Por. stpol. karwat, karwatka = z ziemi Karwackiéj, kroata; karwatka, karwateczka = gatunek sukni; np. ociec nierad się wyda synowi na ubiory, sprawiwszy mu szarawary a karwatkę, Gliczner. Por. także niem. dyjal. krabat, krabatke = kroata, Fr.
karzena; karznia = kosz duży, w karzniach roznoszą rybacy ryby na sprzedaż. Por. młr. korzyna, ros. korzina = kosz z kory, pol. kora.
kascerz = rodzaj sieci okrągłéj; kaszórk = worek z sieci na długim trzonku do nabierania ryb. Por. niem. keszer, lit. kaszele, koszerus.
kaszeba = kaszuba tj. mieszkaniec Kaszub. kuzeb = kazub (kawał drzewa wewnątrz wypróchniały); kozub = torebka z kory do jagód; kaszeb = torebka z kory do jagód, ostatni wyraz używany pod Puckiem. Więc kaszeba nie pochodzi od: szuba, lecz od: kaszeb. Por. pol. każub, kożub, każubek, kadłubek = naczynie z łubku resp. z kory; np. kosz albo każub ku gnieżdżeniu ptakom dobry, Mączyński; – lit. kuzabas = koszyk z kory do zbierania jagód, wydrążenie w drzewie; młr. kozub, niem. kötze, kütze, dyjal. niem. kiz.
