kostkac = klaskać (o klaskaniu małych dzieci). Por. kosi-kosi, koskać – kos-t-kać.
kostnica, kuestnica = kostnica. Idź do kośnice, patrzaj na kości, Rej. Por. stsł. kostĭ, czes. kostnice, pol. kość, kośnica.
kosz, kuesz = sieć do łowienia minogów. Por. stsł. košĭ, pol. kosz, lit. kaszus.
koszka = ul. W Poznańskim: kuszka resp. kószka = ul pleciony. Por. stsł. košĭ, pol. kosz, młr. košelj, lit. kaszelė, łot. kaszelis, kōsuls = ul.
koszorek = zob. kaszerz.
kot = kotwica; kotew = kotew, kotwica; np. cze te kota wpusceł w morze? – Ty coś ciągnął kota. Kochanowski. Por. stsł. kotelĭ = kot, kotŭka = kotka, kotwa = kotwica, pol. kot, kotew, kotwia.
kotka, koukta, kueta = izba, chata. Por. niem. dyjal. kathe, kāt (długie a) Fr., pol. chata niem. gütte.
kotka = trzos. Por. niem. katze, geldkatze, dlniem. katte, skąd analog. kot, kotka; lit. kutys.
kotlena = hak w kominie na łańcuchu, na którym wisi kocieł. Por. stsł. kotĭłŭ, połab. kjétal, pol. kocieł, kotlina, niem. erbhaken, o czym Frischbier: Hak ten przechodzi z pokolenia na pokolenie; jest to hak, na którym wisi kocieł. Przypisują mu siłę nadprzyrodzoną. Podczas zarazy r. 1709 mieszkańcy Sarkowscy hakiem takim oborali wieś całą, by zaraza nie miała do niéj przystępu.
kozełki puszczać = kulać się, koziełkować; kozeleca = *kozilica, kozica, styk do czyszczenia pługa; kozlena = *koźlina, krzew do rokociny podobny; kozogresc = roślina leśna. Por. stsł. koza, kozĭłŭ, pol. koza, kozieł, koziełek.
Kozoprzny Rów = nazwa wądołu w lesie Mirachowskim. Por. *koza i *persk; stsł. prŭskanije = ryczenie, nsł. koza se prska; kozoprsk = październik, pol. koza, parskać.
kozub = zob. pod. Kaszeba.
kraba = przyrząd do łowienia śledzi. Por. stsł. krabica, czes. krabka, krabuše, młr. korobka, lit. karabas, pol. krobia, krobka, niem. korb.
kraczaj = krok (słowo to znane Cenowie, Hilferdingowi, –
