le = li, jedynie; no, że; np. zgniły chłop, be le spáł e jád a nic nie robieł; pojle tu = pójdźno tu. Por. nsł. le idi = idź że; czes. le, chrw. le.
lebawy = leniwy, słabowity. Por. stsł. libavŭ, libêvŭ, ros. libivyj = słabowity, lit. laibas = delikatny, cienki.
lebię = życzę, chce mi się; Lebogoszcz = nazwa jeziora. Por. stsł. ljubŭ, ljubiti, pol. luby, lubić, połab. leuby.
leby = 1) giętki, gibki (o roślinach i młodych drzewkach), np. lebe bulwe, lebe drzewka; 2. słabowity, zdrowia delikatnego; lebas = człowiek słabowity i rozlazły. Por. pol. lejba, lit. laibas = chudy, cienki, delikatny.
lebleusz = jubileusz; np. szed na lebleusz. Por. łać. jubilare.
lecec = cuchnąć, śmierdzieć; np. mianso stare lecy; ten trup lecy; nodzi mu lecóm. Por. stsł. letêti, pol. lecieć, ulatniać się.
lecka = lejc, w Pozn.: lécka; lecyrz = klamka; np. dwierze sóm zamkniante na lecyrz. Por. niem. leitseil, leiter, leitschnur, młr. licy, lit. leicus.
ledze = ludzie. Por. stsł. ljudije, pol. ludzie, połab. ljeudi, ljeude.
ledzena = ścierń, ściernie, ściernisko; końce zdziebeł wraz z korzonkami po skoszeniu zboża w ziemi pozostałe; n. p. wesoká ledzena nie kole tak w bose nogi jak niská. Por. stsł. lędina, nsł. ledina, białor. ljadzina, ros. ljadina, czes. lada, łuż. lado, dłuż. ljedo, szwedz. linda = ugór, niem. lehde resp. leede.
legły = krzywy. Por. *legl stsł. lêgati, pol. legać, poległy.
lejdák = łajdak; pol. ladajaki, stpol. ładajaki; Linde: ładajaki człowiek, stpol. lajda.
lekac = leczyć; já lekaje = leczę; lekárz = lekarz; leki = lekarstwo. Por. stsł. lêkŭ, lêkarĭ, lêkovati, lêčiti, pol. lek, leki, ros. lêko, połab. lekar.
lekcec = łechtać. — Por. czes. ulektati, pol. łektać, łesktać, łaskotać, młr. łoskotaty, łuż. łoskotać.
lemic = linić; z kory piszczałki wykręcać. Por. czes. liniti, leniti, pol. linić — zaś łuż. lemic = łamać, łomić.
lemisz = lemiesz. Por. stsł. lemešĭ, nsł. lemeż, serb. lemeš, białor. lemeš.
