łuż. lêsa, błrus. leska, młr. lisa = plecionka; stąd niem. dyjal. lischke, löschke = kobiałka, Fr.
lisztwa = listwa, lisztwa. Por. pol. białor. lištwa, niem. leiste, stniem. lista, lit. lista.
liwk = kamizela, stanik. Por. niem. dyjal. liwke, leibchen = weste, frauenjacke Fr. Słowo to znajduje się i w innych gwarach; np. suknie czyli kabatki zwane liwkami, Kolberg, ser. IX.
lizała, lizajk = lizuś, lizała, *lizajek. Por. stsł. lizati, pol. lizać, połab. laize = liże, lit. laizīti.
lnanc = lnąć, lipnąć, lgnąć. Por. stsł. lĭpêti, prilĭnąti, czes. lnouti, lit. lipti, limpu.
loc = lać. Por. stsł. lijati, łuż. leć, dlłuż. ljaś, połab. wazlit = nalać.
lola = dureń. Por. lit. lulys, pol. łyła; w Poznańskim: lula = niezgraba, powolny, do niczego.
lub, ljub = korzec, szefel: ljub żeta, rże = korzec żyta; pol ljeby = pół korca. Por. nsł. lub, czes. bułg. lub, łuż. łub, pol. łub, łubek, łubka; błrus. łubka = kosz z kory; połab. lajb = korzec.
lubic = służyć, płużyć; np. u waji mu lubi, bo taki sety; temu żetu to tu lubi. Por. stsł. ljubŭ, ljubiti, pol. luby, lubić; nie czyń drugiemu, co tobie nie lubo, Wróbl. 7; łuż. to mi je lubo.
lumb zob. lamb.
łabas = chłop wysoki, niezgrabny, bałwan; zob. wyż. labus, lébus, lébusz; tak samo niemcy w Prusach Zach. rozmaicie mówią: np. labas, labasch, lorbas, labach, laband, Fr.
łacha = suknia stara, łachman. Por. młr. łach, łachman, ros. łachmy, pol. łach, łachy.
łagas = łazęga, włóczęga. Por. stsł. łaziti, pol. łazić, łazęga; w Pozn. łazęgus, bułg. izlêgam = wyłażę.
łajac = szczekać. Por. stsł. nsł. srb. lajati, pol. łajać (w innym znaczeniu).
łajno = łajno, np. psie łajno. Por. stsł. nsł. łajno, czes. lejno, pol. młr. błrus. łajno.
łamisz = chłopak wysoki, ale niezgrabny. Por. stsł. łomiti, pol. łomić, łamać.
