łapica = łapka. W Poznańskim: łapiczki na myszki. Por. srb. slapiti, czes. lapati, pol. łuż. łapać.
łapucha = łopucha. Por. nsł. lopuh, lapuh, czes. lopuch, pol. błrus. młr. łopuch, ros. lapucha, łać. lappa.
laska = rodzaj dzikiéj kaczki; charakteryzują ją kaszubi tak: calo czorna, a ma znaczk biali. Por. wŭzlysŭ, nsł. liska, pol. łysy, łyska = dzika kaczka, łuż. łysa, dłuż. lyska, ros. łyska.
ława = chmura podłużna na pogodnym niebie na kraju widnokręgu się pokazująca; np. ława stoji, ława wechodzy, to bandze dészcz. Por. stsł. czes. lava, pol. łuż. ława.
Łeba = 1. rzeka; 2. jezioro; 3. miasteczko na Pomorzu. Por. czes. labe, łuż. łobjo, dłuż. lobjo, pol. łaba, łać. albis, połab. laby, lobé.
łebic = zob. lubic.
łekac = łykać. Por. stsł. łokati, młr. łokaty, błrus. łokać, łykać, pol. łykać, łoczyć.
łepic; łupic = łupić; łepina = łupina. Por. stsł. łupiti, pol. łupić.
łesy = łysy; łesena, łesyna, łusyna = czoło, łysina; łesál = łysek. Por. stsł. wŭzłysŭ, pol. łysy, łysina.
łeszczący = błyszczący. Por. stsł. lištati sę, pol. lsknąć się, łyskać, łysk, połysk.
łeż = kłamstwo. Por. stsł. łŭža, łŭžĭ, nsł. laż, czes. leż, pol. łeż, łuż. łża. – Już przyuczyli język swój mówić łeż, Leopol.
łęczec = łączyć. Por. stsł. łącziti, pol. łączyć.
łęczk = smyczek. Por. stsł. lęką = gnę; pol. łęk, obłąk, łuk.
łęgowac = giąć, krzywić, paczyć; łęgowac se = wykrzywiać się; łęgowanié = paczenie; łęgi = gibki, giętki. Por. stsł. lęką, łąkŭ, pol. łęk, pałąk, legły = krzywy, lit. linkti = giąć się.
łokac; łuokac = łykać, zob. łekac.
łokc = łokieć. Por. stsł. łakŭtĭ, czes. loket, łuż. łohć, dłuż. lokś, stpr. alkunis, lit. olektis.
łokomę = jeden obok drugiego; zob. okoma.
łoni; uonji = ongi; zeszłego roku; łoński, np. łońskiego roku = łoński, przeszłoroczny. Por. stsł. nsł. bułg. srb. lani, zes. loni, łuż. łoni, pol. łoni, łoński, łyński.
łono = 1. łono; 2. naręczę; np. dzecko na łonie, parobce bedłu
