manesta = szynkarz. Por. niem. manist, menist = menonita, manister, mennonisten, Fr. Menonici mieszkają na żuławach; lud tamtejszy dzieli ich na „grobe und feine menisten”, więc tak samo jak kaszubów na „greb i fejn kaszebów”; skąd i dowód, że „greb kaszeba” to „gruby kaszeba”, a nie „graf, gref = hrabia kaszeba”.
mania = mańkut, mańka, człowiek posługujący się lewą ręką. Por. włoskie: mancare, manco, manca; nsł. mankati, pol. mańka dyjal. szmania (w Poznań.) młr. majkut.
maniák = mamiciel. Por. stsł. mamiti, maniti, pol. mamić, manić.
mankolijá = melancholija. W innych także gwarach polskich wyraz ten brzmi: mankolijá, np. w Pozn. upiuł sie z mankoliji, grec. łać. melancolia.
marzec; chomarzec = marzyć, bredzić. Por. stsł. mara, pol. mara, marzyć, młr. maryty, stąd niem. dyjal. mara = człowiek do niczego, Fr.
margiel, margli r. ż. = nocna czapka, duchna; margielnica = nocna czapka. Por. lit. merga, mergėle = dziewczyna, stprus. merga, niem. dyjal. margell, mayerke, mała czapka, Fr.
marachowac se = męczyć się, mordować się pracą; Marachowo = wieś w pow. wejherowskim. Por. nsł. mrha; czes. mrcha, por. marcha; zmarchac = niszczeć, młr. merša, zmyršavity = schudnąć. Por. też niem. dyjal. marachen = męczyć się, Fr.
márlec = marszczyć; marlec se = marszczyć się; np. stary człowiek má twárz pomárlonóm; na starosc cało se márli. Por. *mer, nsł. mrlec, mrlič = trup, mrlina, czes. mrlina, umrlec, pol. umerlak, umarły, umarlina, Morlawa = bogini moru.
marnotráwc; marnotráwny = marnotrawca; marny = brzydki, niepiękny. Por. stsł. zamarĭnŭ, czes. marný = marny, brzydki, młr. białor. marny = nędzny, lit. marnas i stsł. truti, trovą, pol. trawić.
maska = mleko kwaśne; maskowac se = skwaśnieć. Por. stsł. masło, pol. masło, maślanka, skąd *maśka, *maśkować resp. kasz. maska. Por też niem. dyjal. mos, mus, moske = zupa z mleka, Fr.
