dowski? Bo pismo togo krolewica dziewicą porodzonego w trojakiem mieście pisma nazywa krolem luda żydowskiego: w jego dziwnem narodzeni, w jego uciesznem wieli kich cud czynieni, a w jego trudnem umęczeni. I pokazuje ewangelista, iże tetto krol i krolewic niebieski w trojakiej rzeczy znamienitej ine wszyćki krole zmija, a to w tem, iż je miłościwiejszy, iż je mocniejszy, iż je szczedrzejszy... I pokazuje nam ewangelista ś., iż tetto krol je miłościwiejszy, a to w rzeczy trojakiej: w miłem wabieni, iż bychom pokutę wiernie czynili; w długiem czakani, iż bychom się k niemu żądnie pospieszyli; w rychłem otpuszczeni, iż bychom w jego miłości nierozpaczyli. O kako je tyto krole mile powabił, iż jim nową gwiazdę ukazał i zjawił, tako iże niczs niemieszkając uźrzewszy gwiazdę... drogi są nieotłożyli, w czem radzi syna Bożego słuszali...
A wtore ewangelista ś. pokazuje, iże tetto krol i krolewie jeść mocniejszy, bo trojaka rzecz krola mocnego ukazuje: ustawiczne wicięzstwo, mocne włodyczstwo, wielikie bogatstwo...
I powiada nam tetto ociec ś. Simeon swoje przezmierne ucieszenie ilkoż do widzienia, bo mowi: widziele oczy moi zbawienie twoje. Rozmaite widzienie nalazamy w ś. pisani Boga wszemogącego. Owa ji pirwiej widział Abraham pod obrazem trzy męży po drodze idącego, a wtore ji widział Mojżesz we krzu[1] połającego, a trzecie ji widział Ezechiel na wysokiem stolcy siedzącego, a cztwarte ji widział ś. Jan pod obrazem barańca śmiernego, a piąte ji widział tetto ociec ś. Simeon pod opłcenim[2] człowieczstwa.
