Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 1.djvu/017

 — Więc to musi być jakiś przebrany książę — odrzekł nieznajomy chłodno.
 — I ja tak myślę dostojny panie — odrzekł oberżysta — i powinieneś się mieć na baczności.
 — A czy w gniewie jakiego nazwiska nie wymienił?
 — I owszem, uderzał się po kieszeni i mówił: Zobaczymy, co powie pan de Tréville, na zniewagę, jaką wyrządzono jego protegowanemu.
 — Pan de Tréville? — podchwycił nieznajomy z zajęciem — uderzał się po kieszeni, wymawiając nazwisko pana de Tréville?... Słuchaj, gospodarzu, pewny jestem, że nie omieszkałeś przetrząsnąć tej kieszeni, kiedy był zemdlony. Co tam w niej było?
 — List do pana de Tréville, kapitana muszkieterów.
 — Doprawdy?
 — Tak, jak to powiedziałem waszej ekscelencji.
 Oberżysta, zbytnią bystrością nieobdarzony, nie zauważył wyrazu, jaki słowa jego wywołały na obliczu nieznajomego. Ten zaś, opuszczając okno, o którego framugę był oparty, zmarszczył brwi z wyrazem niepokoju.
 — Co u djabła? — syknął przez zęby — czyżby Tréville nasłał mi tego gaskończyka? Młokos to coprawda! Pchnięcie szpady jednak nie przestaje być pchnięciem, bez względu na wiek tego, który je zadaje, a na dzieciaka, mniej się zwykle uważa, niż na kogo innego!... Czyż nieraz drobna napozór przeszkoda nie pokrzyżowała wielkich zamiarów?
 I nieznajomy pogrążył się w zamyśleniu.
 — Słuchaj, gospodarzu — rzekł — czy nie mógłbyś uwolnić mię od tego zapaleńca? Coprawda, zabić go nie mogę, a jednak — dodał z groźnym spokojem — a jednak zawadza mi. Gdzież on jest?
 — W pokoju mojej żony, na pierwszem piętrze, opatrują go tam.
 — Czy są przy nim łachmany jego i zawiniątko? Czy nie zdjął kaftana?
 — Przeciwnie, w kuchni na dole wszystko to się znajduje. Lecz skoro panu ten szaleniec zawadza...
 — Bezwątpienia. Jest on w twoim zajeździe przyczyną awantury z ludźmi przyzwoitymi. Wracaj do siebie, przygotuj rachunek i uprzedź mojego służącego.
 — Jakto! Pan już nas opuszcza?