Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 1.djvu/110

 — Będzie to dla mnie niemałym zaszczytem — odparł tenże — i z wdzięcznością przystaję.
 — Do ciebie, zatem, panie... jakże się nazywasz?
 — Boisrenard.
 — Panie Boisrenard!
 — Za zdrowie twoje, szlachetny panie: jak godność pańska, jeżeli wolno zapytać?
 — A nadewszystko — krzyknął d‘Artagnan, jakby zapałem uniesiony — za zdrowie króla i kardynała.
 Może być, iż miałby jaką wątpliwość, co do szczerości d‘Artagnana. gdyby wino było liche, lecz że było wyborne, przekonany więc został zupełnie.
 — Co za paskudztwo zrobiłeś, u djabła? — zapytał Porthos, skoro wyszedł przywódca zbirów, gdy pozostali tylko we czterech. — Fe! czterej muszkieterowie pozwalają aresztować w obecności swojej nieszczęśliwca, który woła o pomoc. Szlachcic trąca się kieliszkiem z pachołkiem więziennym.
 — Porthosie!... — odezwał się Aramis — Athos ci dowódł już, że jesteś gapiem, teraz i ja po stronie jego staję. D‘Artagnanie, jesteś wielki, i kiedy będziesz już na miejscu pana de Tréville, zamawiam sobie protekcję u ciebie, abym dostał opactwo.
 — Doprawdy, nic nie pojmuję! — odrzekł Porthos — wy pochwalacie to, co zrobił d‘Artagnan?...
 — Spodziewam się — odezwał się Athos — ja nietylko pochwalam, ale mu winszuję.
 — A teraz, panowie — rzekł d‘Artagnan, nie troszcząc się bynajmniej o wyjaśnienie postępowania swego Porthosowi — wszyscy za jednego, jeden za wszystkich, to nasze hasło, nieprawdaż?
 — Jednakże — zaczął Porthos.
 — Ręka do góry i przysięgnij! — zawołali razem Athos i Aramis.
 Zwyciężony przykładem, klnąc zcicha, Porthos podniósł rękę i czterej towarzysze powtórzyli rotę przysięgi, podyktowanej przez d‘Artagnana.
 „Wszyscy za jednego, jeden za wszystkich“.
 — Tak... dobrze, a teraz, każdy niech idzie do domu — rzekł d‘Artagnan tonem takim, jak gdyby całe życie rozkazy tylko wydawał — i baczność, bo od tej chwili idziemy z kardynałem w zapasy.