Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 1.djvu/117

w ulicę des Fossées-Monsieur-le-prince, i zatrzymali się dopiero na placu ś-go Sulpicjusza.
 — A teraz... co poczniemy z sobą? — zagadnął d‘Artagnan — dokąd mam panią zaprowadzić?
 — Przyznaję, iż nie wiem sama, co mam panu odpowiedzieć — odrzekła pani Bonacieux — miałam zamiar przez męża zawiadomić pana de la Porte, aby nam mógł powiedzieć dokładnie, co zaszło w ciągu trzech ostatnich dni w Luwrze, i czy przyjście moje nie grozi tam niebezpieczeństwem.
 — To ja mogę zawiadomić pana de la Porte — rzekł d‘Artagnan.
 — Zapewne, ale na nieszczęście w Luwrze znają pana Bonacieux, i jegoby z łatwością wpuszczono, gdy pana nie znają wcale i drzwi przed panem zamkną.
 — E! — odparł d‘Artagnan — musisz pani mieć w Luwrze przychylnego odźwiernego, a dzięki umówionemu hasłu...
 Pani Bonacieux bystro spojrzała na młodzieńca.
 — A gdybym panu powiedziała to hasło?... — rzekła — czy zapomniałbyś je natychmiast potem?
 — Słowo honoru! słowo szlacheckie! — odrzekł d‘Artagnan z taką szczerością w głosie, że niepodobieństwo mu było nie ufać...
 — Wierzę panu; wyglądasz na młodzieńca uczciwego, zresztą, może w przyszłości spotka cię nagroda za poświęcenie dzisiejsze.
 — I bez tych obietnic sumiennie spełnię wszystko, ażeby usłużyć królowi i stać się użytecznym królowej — rzekł d‘Artagnan — rozporządzaj mną pani, jak przyjacielem.
 — A gdzie mnie pan przez ten czas podziejesz?
 — Czy nie masz pani nikogo, skądby cię mógł pan de la Porte zabrać?
 — Nie, nikomu zwierzać się nie chcę.
 — Zaraz — rzekł d‘Artagnan — wszak jesteśmy przede drzwiami Athosa... tak, nie mylę się.
 — Któż to jest Athos?
 — Jeden z moich przyjaciół.
 — A jeżeli jest w domu i mnie zobaczy?
 — Niema go, a gdy wprowadzę panią do jego mieszkania, zabiorę klucz ze sobą.