Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 1.djvu/136

metoda, której użyłem względem tego chłopca, bardzo była trafna, przy sposobności będę ją nadal stosował.
 I, o ile mu na to pozwoliły nogi, bo już czuł się zmęczony bieganiną, popędził na ulicę du Vieux Colombier.
 Nie zastał pana de Tréville w domu; oddział jego był w Luwrze na służbie i on razem ze swym oddziałem.
 Potrzeba było dotrzeć do niego koniecznie i zawiadomić o tem, co się dzieje. D‘Artagnan postanowił więc wcisnąć się do Luwru.
 Mundur straży pana Desessarts winien mu był utorować drogę. Zszedł więc na ulicę Augustynów i zawrócił na bulwar, aby przejść przez Nowy Most. Powziął na chwilę zamiar przeprawić się promem przez rzekę, lecz, stanąwszy już nad brzegiem, wsunął machinalnie rękę do kieszeni i przekonał się, iż niema czem przewoźnika zapłacić.
 Gdy podążył już w górę ulicy Guenegaud, dostrzegł dwie osoby, wychodzące z ulicy Dauphine, a powierzchowność ich mocno go uderzyła: była to kobieta i mężczyzna.
 Pierwsza przypominała panią Bonacieux, drugi podobny był do Aramisa.
 Nadto kobieta była okryta takim samym płaszczem, jaki zarysował mu się na tle okiennicy przy ulicy Vaugirard i na drzwiczkach ulicy de la Harpe.
 Co więcej, mężczyzna miał na sobie mundur muszkieterski.
 Kobieta szła z zapuszczonym kapturkiem, mężczyzna trzymał przy twarzy chusteczkę. Ostrożność ta wskazywała, że, jak jej, tak i jemu zależało na tem, aby ich nie poznano.
 Weszli na most.
 Tą drogą miał iść i d‘Artagnan do Luwru; poszedł więc za nimi.
 Nie zrobił jeszcze dwudziestu kroków, gdy upewnił się w podejrzeniu, że kobietą jest pani Bonacieux, a mężczyzną Aramis.
 Wszystkie podejrzenia zazdrości wstrząsnęły mu serce.
 Pani Bonacieux przysięgała mu, że Aramisa nie zna, a w kwadrans po tych zaklęciach, spotyka ją oto przy boku Aramisa!
 Nie zastanowił się tylko, że znał piękną żonę kupca