Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 1.djvu/181

 Gdy po razy dwadzieścia otwierał i zamykał szufladki biurka, trzebaż było nareszcie, pomimo doznawanego wahania, raz już przystąpić do zakończenia tej sprawy, czyli do zrewidowania samej królowej.
 Zbliżył się więc kanclerz do królowej i tonem mocno niepewnym, z wyrazem wielkiego zakłopotania, rzekł:
 — A teraz pozostaje mi do spełnienia rewizja najgłówniejsza.
 — Jaka? — zapytała królowa, nie rozumiejąc, a raczej nie chcąc rozumieć.
 — Jego Królewska Mość jest pewny, że list był przez panią pisany dnia dzisiejszego; wie o tem, iż nie został wysłany według adresu. Listu tego niema ani w stoliku, ani w szufladkach biurka, a jednakże musi gdzieś być.
 — Śmiałżebyś podnieść rękę na swoją królową? — odezwała się Anna Austrjacka, wyprostowawszy się dumnie, mierząc kanclerza oczami nieledwie groźnemi.
 — Pani, jestem wiernym poddanym króla i spełniam wszystko, co on mi rozkaże.
 — A! więc tak! szpiegi pana kardynała sprawili się dobrze. Prawda, pisałam dziś list, który nie został wysłany. List ten znajduje się tutaj. I przyłożyła piękną rękę do stanika.
 — A zatem oddaj mi pani ten list — rzekł kanclerz.
 — Oddam go tylko królowi — odparła Anna.
 — Pani, gdyby król był chciał, aby list jemu został wręczony, samby go zażądał. Ale powtarzam, iż mnie polecił upomnieć się o list, a gdybyś mi go pani nie oddała...
 — To co?
 — Musiałbym go wziąć sam.
 — Jakto, co pan chcesz przez to powiedzieć?
 — Że rozkazy mi dane sięgają daleko, i że upoważniony zostałem do szukania papierów podejrzanych przy własnej osobie Waszej Wysokości.
 — Co za ohyda! — zawołała królowa.
 — Zechciej więc pani postępować zgodniej.
 — Postępek ten jest gwałtem nikczemnym; czy wiesz o tem mój panie?
 — Wybacz mi pani, tutaj król tylko rozkazuje.
 — Ja tego nie zniosę! nie, nie, umrę raczej, a nie zezwolę na to! — krzyknęła królowa, w której zawrzała krew hiszpańska i austrjacka.