Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 1.djvu/220

 Oberżysta wyglądał na człowieka najuczciwszego pod słońcem, przyjął podróżnych ze świecą w jednej, a szlafmycą w drugiej ręce; ofiarowywał każdemu z nich osobny śliczny pokoik.
 Na nieszczęście dwa te pokoje położone były na przeciwnych krańcach oberży.
 D‘Artagnan i Athos odmówili; gospodarz odpowiedział, że nie rozporządzał innemi pokojami, godnemi tak wielkich panów; ci zaś oświadczyli, iż gotowi są przespać się w izbie ogólnej, choćby na materacu, rzuconym na ziemię.
 Oberżysta nalegał, oni nie ustąpili; trzeba było nareszcie zrobić tak, jak chcieli.
 Ale tylko co przyrządzili sobie posłanie i zatarasowali drzwi od wewnątrz, gdy ktoś zapukał do okiennicy od podwórza.
 Spytali: kto tam? a poznawszy głosy pachołków swoich otworzyli.
 Rzeczywiście byli to Planchet i Grimaud.
 — Grimaud sam dopilnuje koni... — odezwał się Planchet — a ja, jeżeli panowie zechcą pozwolić, położę się pod ich drzwiami i będzie pewność, że nikt tutaj nie wejdzie.
 — A na czem się położysz? — zapytał d‘Artagnan.
 — Mam posłanie — odparł Planchet, wskazując na wiązkę słomy.
 — A to chodź — rzekł d‘Artagnan, nawet może i masz słuszność; twarz tego oberżysty nie bardzo mi się podoba, zanadto jest uprzejmy.
 — I mnie także niekoniecznie — odezwał się Athos.
 Planchet wdrapał się oknem i położył się wpoprzek drzwi, a Grimaud zamknął się w stajni, zaręczając, iż o piątej zrana wraz z końmi będzie gotowy.
 Noc upłynęła dość spokojnie, jednakże około drugiej nad ranem, ktoś próbował drzwi; ponieważ jednak Planchet, obudziwszy się nagle zawołał: kto tam? odpowiedział ten ktoś, że się pomylił i odszedł.
 O czwartej posłyszano hałas okrutny w stajni.
 Grimaud chciał zbudzić parobków, a ci go zaczęli bić.
 Śpiący w oberży, otworzywszy okno, ujrzeli biedaka bez przytomności, z głową rozciętą trzonkiem od wideł.
 Planchet wyskoczył na podwórze, chcąc siodłać konie,