Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 2.djvu/079

 D‘Artagnan po napisaniu oddał list niezapieczętowany do rąk Katty, która przeczytała najpierw, nie mogąc nic zrozumieć, a gdy pojęła nareszcie znaczenie biletu, o mało nie oszalała z radości.
 Nie śmiała biedaczka uwierzyć szczęściu swojemu, d‘Artagnan był zmuszony powtórzyć wszystko, co list zawierał, a ona wtedy, pomimo niebezpieczeństwa, jakie jej groziło przy znanej porywczości milady, pobiegła pędem na plac Królewski.
 Kobieta, nawet najlepszego serca, nie zna litości nad swoją rywalką.
 Milady otworzyła list z równym pośpiechem, z jakim Katty jej doręczyła.
 Po pierwszych wyrazach przeczytanych zzieleniała ze złości, następnie zgniotła w ręku papier , zwróciwszy się da Katty z błyskawicą w oczach, zawołała:
 — Co to jest, co znaczy ten list?
 — To jest odpowiedź na ten, który pani pisała — odrzekła Katty, trzęsąc się ze strachu.
 — Niepodobna!... — krzyczała milady — niepodobna, aby szlachcic, człowiek dobrze wychowany, napisał do kobiety takie bezeceństwo!
 Nagle zadrżała i zbladła.
 — Boże wielki!... — wyrzekła — czyżby wiedział?... — i nie dokończyła.
 Zgrzytnęła zębami, twarz jej z bladej stała się siną; chciała biec do okna, zachwycić powietrza... nie mogła ręki wyciągnąć, zachwiała się i padła na fotel....
 Katty, sądząc, że zemdlała, przyskoczyła i zaczęła gorset odpinać. Milady zerwała się na nogi:
 — Czego chcesz odemnie?... — wymówiła — po co mnie dotykasz?
 — Pani zemdlała, chciałam ją ratować — odrzekła pokojówka, przerażona wyrazem twarzy milady.
 — Ja miałabym zemdleć!... ja! cóż ty o mnie myślisz? Gdy mnie znieważą... o! to ja nie mdleję, ja się mszczę wtedy, rozumiesz?
 I dała znak Katty, aby się oddaliła.