Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 2.djvu/096

 — Wysoka, dobrze zbudowana. Brak jej zęba bocznego z lewej strony?
 — Tak.
 — Kwiat lilji mały, czerwony, trochę zatarty, jakby od przykładania maści?
 — Tak.
 — Mówisz jednak, że jest Angielką?...
 — Nazywają ją, milady, lecz może przecie być francuzką. A lord Winter nie jest jej bratem rodzonym, tylko szwagrem.
 — D‘Artagnanie, muszę ją koniecznie zobaczyć!...
 — Strzeż się, Athosie, strzeż się... chciałeś ją zabić kiedyś, pamiętaj, że zdolna ci zapłacić podobną monetą, tylko że ona nie chybi...
 — Nie będzie śmiała, nie odezwie się, boby się zdradziła.
 — Do wszystkiego jest zdolna!... Czy widziałeś ją kiedy w gniewie?
 — Nie — odrzekł Athos.
 — To dzikie zwierzę, tygrysica, pantera! Athosie, mój drogi! boję się, czy nie ściągałem na nas obydwóch nieszczęścia, czy nie rozdrażniłem, nie pobudziłem do zemsty tej kobiety okrutnej!
 Opowiedział następnie wszystko: złość bezrozumną milady i jej pogróżki śmierci.
 — Masz rację i, na mą duszę, widzę, że gra nie warta świeczki — rzekł Athos. — Szczęśliwie się zdarza, że pojutrze opuszczamy Paryż, idziemy, według wszelkiego prawdopodobieństwa, na Roszellę, a gdy wyruszymy w drogę...
 — Pójdzie ona na koniec świata za tobą, Athosie, jeżeli cię tylko pozna; pozwól, przyjacielu, niech ja jeden będę ofiarą zemsty tej strasznej kobiety.
 — O!... mój drogi!... co mnie obchodzi, że będzie godziła na moje życie — rzekł Athos — czy sądzisz, że mi tak bardzo chodzi o to marne istnienie?
 — Przeczuwam straszną tajemnicę w tem wszystkiem... Athosie! ta kobieta jest szpiegiem kardynała, to pewne!...
 — Życzę ci zatem, ażebyś się pilnował bacznie. Kardynał może być zachwycony odwagą twoją i sprytem, z powodu sprawy londyńskiej; niemniej przeto nienawidzi cię za to, że ci się powiodło. Jawnie o nic cię nie może oskar-