Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 2.djvu/190

 — Była zamężna? — zapytał Aramis.
 — Tak.
 — Mąż jej dostrzegł, że ma kwiat lilji na ramieniu? — zawołał Porthos.
 — Tak.
 Te trzy tak wypowiadał Athos głosem coraz to smutniejszym.
 — Kto jeszcze widział ten kwiat lilji?... — zapytał Aramis.
 — D‘Artagnan i ja, a raczej mówiąc ściślej, ja i d‘Artagnan.
 — Czy mąż tej ohydnej istoty żyje jeszcze?
 — Tak, żyje...
 — Jesteś tego pewny?
 — Jak najpewniejszy.
 Nastała chwila grobowej ciszy; każdy czuł się po swojemu wzruszony.
 — Tym razem — zaczął Athos, pierwszy przerywając milczenie — d‘Artagnan dał nam doskonały program i to właśnie trzeba najpierw napisać.
 — Do djabła! masz rację — odparł Aramis — ale zredagowanie tego jest nad wyraz trudne. Sam pan kanclerz byłby w kłopocie, chcąc napisać list w tym sensie, a przecież kancierz bardzo przyjemnie pisze. Mniejsza jednak o to! uciszcie się tylko, panowie, zaczynam pisać.
 Aramis wziął pióro, zamyślił się chwilkę i nakreślił kilkanaście wierszy, prześlicznym, drobnym, iście kobiecym charakterem; następnie głosem słodkim i powolnym, kładąc nacisk na każde zdanie, czytał, co następuje:
 „Milordzie!
 „Osoba, pisząca tych kilka słów, miała zaszczyt skrzyżować szpadę z panem na małym placyku przy ulicy d‘Enfer.
 „Od tego czasu byłeś łaskaw głosić się przyjacielem tej osoby, ona też wdzięczna za życzliwość, odpłaca się, przesyłając przestrogę i dobrą radę.
 „Dwa razy już o mało nie stałeś się ofiarą zawziętości bliskiej krewnej twojej, którą uważasz za swoją spadkobierczynię, albowiem nie wiesz o tem, iż wprzód, nim zawarła małżeństwo w Anglji, była już zamężna we Francji. Lecz obecnie, za trzecim razem, możesz zostać zwyciężony. Krewna pańska wyjechała z Roszelli do An-