Strona:Aleksander Dumas-Trzej muszkieterowie-tom 2.djvu/332

i okna. Milady padła na krzesło, z rękoma, jakby odegnać chciała marę straszną. Poznała szwagra i krzyknęła przeraźliwie.
 — Czego żądacie?... — zawołała.
 — Żądamy — rzekł Athos — Karoliny Backson, która najpierw nosiła nazwisko hrabiny de La Fere, następnie lady de Winter, baronowej Scheffield.
 — To ja nią jestem — mruknęła wylękła — czego chcecie odemnie?...
 — Pragniemy osądzić cię, według zbrodni twoich — rzekł Athos — wolno ci bronić się i uniewinnić, jeżeli potrafisz. Panie d‘Artagnan, wystąp najpierwszy, jako oskarżyciel.
 D‘Artagnan wysunął się naprzód.
 — W obliczu Boga i ludzi — powiedział — oskarżam tę kobietę, iż otruła Konstancję Bonacieux, zmarłą wczoraj wieczorem.
 Obrócił się do Porthosa i Aramisa.
 — Świadczymy — odezwali się razem muszkieterowie.
 D‘Artagnan mówił dalej.
 — W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę o zamiar otrucia mnie samego winem, przysłanem z Villeroi, wraz z listem fałszywym, jakoby pochodziło od moich przyjaciół, a winem tem otruł się człowiek, nazwiskiem Brisemont.
 — Świadczymy — rzekli jednym głosem Porthos i Aramis.
 — W obliczu Boga i ludzi oskarżam tę kobietę, że namawiała mnie do zabicia barona de Wardes, a ponieważ nie mam na to świadka, osobiście zaświadczam. Skończyłem.
 D‘Artagnan odszedł na bok z Porthosem i Aramisem.
 — Na ciebie kolej, milordzie!... — rzekł Athos.
 Baron stanął na środku pokoju.
 — Przed Bogiem i ludźmi — rzekł — oskarżam tę kobietę o zamordowanie księcia Buckinghama.
 — Książę Buckingham zamordowany?... — krzyknęli jednym głosem zgromadzeni.
 — Tak — odpowiedział baron — zamordowany!... Odebrałem wasze ostrzeżenie, kazałem zatrzymać tę kobietę i oddałem pod straż wiernego sługi... Obałamuciła tego człowieka, włożyła mu sztylet do ręki, kazała zabić księ-