Strona:Aleksander Kuprin - Jama T. 1.djvu/20

myślą tylko o kochankach i własnych przyjemnościach, ale o obowiązkach swoich, to już zupełnie nie pamiętają.
 Nastała chwila milczącego zakłopotania. Zastukano do drzwi, poza któremi rozlega się głos kobiecy.
 — Proszę przyjąć pieniądze i dać mi marki. Piotruś już poszedł.
 Rewirowy powstaje z krzesła i poprawia szablę.
 — Ale mnie już czas na służbę. Wszystkiego dobrego, pani Anno. Wszystkiego dobrego panie Iaaku.
 — A może jeszcze kieliszeczek na drogę? — zaprasza Izaak.
 — Dziękuję. Nie mogę już więcej, takeście mnie państwo uraczyli.
 — Dziękuję za towarzystwo, a niech pan o nas nie zapomina.
 — Ależ i owszem. Do widzenia.
 W progu jednak zatrzymuje się na chwilę i mówi znacząco:
 — W każdym razie niech pani posłucha mej rady i póki czas wyzbędzie się tej dziewczyny. Rozumie się, że to rzecz pani, w każdym razie jednak, jako dobry znajomy, uprzedzam...
 Z temi słowy opuszcza pokój. Gdy już kroki jego ucichły na schodach, Emma, krzywiąc się, mówi z pogardą.
 — Chciałby brać pieniądze i od jednej i od drugiej strony.
 Obecni stopniowo opuszczają pokój. W całym domu panuje w dalszym ciągu zmrok.
 W powietrzu unosi się mdły zapach więdnącego tataraku. Naokół panuje cisza.