Strona:Alfons Bukowski - Zafałszowania artykułów spożywczych.djvu/10

—   10   —

tańsze znacznie i nie tak prędko jak masło krowie ulegające zepsuciu czyli jełczeniu doznało ogromnego zastosowania w restauracjach, cukierniach i t. p., czemu sprzyjają głównie udoskonalone metody przyrządzania masła sztucznego, które z wyglądu prawie niczem się nie różni od masła prawdziwego. Wynalazcą masła sztucznego jest francuski chemik Mège-Mouriès, który w 1869 roku za prace swe nagrodzony został złotym medalem, a już w roku 1870 opatentował swój wynalazek w Anglji i Ameryce, gdzie wkrótce z ogromnym kapitałem założono fabryki, wyrabiające tygodniowo po kilka tysięcy kilogramów tego produktu.
 Wobec ogromnego rozpowszechnienia się masła sztucznego, zdaje się nie będzie bez korzyści, jeżeli Szanownym Słuchaczom opowiem w streszczeniu szczegóły fabrykacji tego sztucznego produktu. Wszystkie sposoby otrzymywania masła sztucznego, polegające na metodzie Mége-Mouriés, dzielą się na następujące czynności: 1) mycie, drobienie i topienie surowego łoju wołowego; 2) krystalizowanie topionego łoju; 3) prasowanie krystalizowanego łoju i 4) zmaślanie otrzymanej oleo-margaryny. Podstawowym więc materjałem dla otrzymania sztucznego masła jest łój wołowy, który po wyjęciu z wołu najpierw starannie oczyszczają od części mięsnych, potem myją w dużych kadziach tak długo, dopóki ściekająca woda nie będzie klarowną, następnie wymyty łój rozdrabniają w specjalnych maszynach, których walce zaopatrzone są w ostrza, potem rozdrobniony łój topią w dużych kotłach, ogrzewanych parą z jedną trzecią częścią wody i niewielką ilością potażu i w końcu przetopiony łój cedzą przez sita do dużych metalowych kadzi i pozostawiają w