Strona:Alojzy Alth - Wycieczka do doliny Chochołowskiej.djvu/8

 Nieco na północ od Wielkiego Rohacza, głęboką przełęczą od niego oddzielony, leży właśnie w punkcie, w którym schodzą się trzy granicy Orawy, Liptowa i Galicyi, szczyt Wołowca 2068 metrów wysoki. Zejszner w swoim opisie Tatr nie wspomina wcale o Wołowcu, lecz nadmienia, że ze wszystkich tutejszych szczytów najpotężniéjszym, bo 6501 stóp wysokim jest Hruby Wirch, leżący nad Chochołowską doliną, zkąd wynika, że tą nazwą oznaczał on właśnie szczyt Wołowca, a tę samą nazwę słyszałem także od juhasów Chochołowskich, którzy nazywają Wołowcem szczyt znacznie niższy, leżący nieco na północ od tamtego już na Długim Upłazie stanowiącym granicę z Orawą, który to szczyt nazwany jest na mapie Kolbenheyera Rakonem, a na mapie wojskowo-geograficznego zakładu naznaczony jest bez osobnego nazwiska jako mający 1878,8 metrów wysokości.
 Na wschód od szczytu Wołowca zniża się ostry i skalisty grzbiet graniczny do 1876 metrów, poczem znowu się wznosi do punktu 1960 metrów wysokości mającego, w którym oddziela się od grzbietu granicznego Upłaz Jarząbczy, ciągnący na północ jako dział wodny między dolinami Chochołowską a Jarząbczą. Wedle mapy Kolbenheyera punkt ten który on nazywa wprost Upłazem, ma mieć 2010 metrów wysokości, na mapie zakładu wojskowo-geograficznego zaś północna część tego upłazu stanowiąca właśnie ów dział wodny, nazwana Czerwonym Wirchem, a południowa, należąca już do grzbietu granicznego, Sednym Upłazem, który od szczytu Jarząbczego leżącego na środku okolenia kotliny pierwsze źródła potoku Jarząbczego zawierającéj oddzielony jest przełęczą 1823 metrów wysoką. Jeszcze przed tą przełęczą jednak wydłuża się Sedny Upłaz ku południowi, a to przedłużenie stanowi wschodnią ścianę doliny Plesów czyli stawów Jamnickich, która także od południa zamknięta jest na wschód wyskakującą odnogą Wielkiego Rohacza, wskutek czego potok Jamnica, w tych stawach początek swój biorący, wązkim tylko jarem wydobyć się może z téj kotliny, aby w kierunku południowym dostać się nareszcie do doliny Wagu, do którego wpada.
 Szczyt Jarząbczy zwany Magura visni (2142 m.) na mapie zakładu geograficznego, a Hrubym (2050 m.) na mapie Kolbenheyera leży już nieco na południe od granicy galicyjskiej, która dotyka tylko północnego końca tego na głównym grzbiecie granicznym osadzonego szczytu. Szczyt ten tworzy krótki grzbiet ku południowemu wschodowi ciągnący a kończący się szczytem Jakubiny (2189,3 m.) już w zupełności na gruncie Liptowskim leżącym, na mapie Kolbenheyera nazwą „Magura (2122 m.)“ oznaczonym. Od szczytu Jarząbczy grzbiet graniczny przybiéra kierunek północno-wschodni aż do szczytu Starorobociańskiego (Rackovy Zadok na mapie zakładu wojskowo-geograficznego) mającego 2071 metrów wysokości, na mapie Kolbenheyera nazwą Kończysta (1953 m.) oznaczonego, a leżącego na początku ciągnącego się na północ upłazu, który stanowi dział wodny między dolinami Jarząbczy i Starej roboty. Upłaz ten nosi na mapie zakładu wojskowo-geograficznego nazwę Stararobota i kończy się przed kotliną potoku Trzydniowiańskiego szczytem mającym 1760 metrów wysokości, nazwanym przez Zejsznera Kopą, a na mapie Kolbenheyera Trzydniówką. Ta część granicznego grzbietu jest mniéj skalista, i ma nad leżącemi u jego stóp południowych stawami, Raczkove plesa zwanemi, dosyć znaczne zagłębienie, z którego właśnie wznosi się szczyt Starorobociański.
 Raczkowe plesa leżą w kotlinie mniej skalistéj, utworzonéj przez stoki gór Jakubina, Jarząbcza, Stararobota, i Klin (Visoky Vrch na mapie). Ostatni szczyt, mający 2170 m. wysokości, leży także nieco na południe od granicy ciągnącéj się od Starorobociańskiego szczytu w kierunku południowo-wschodnim ku Klinowi. Ta część grzbietu stanowi północno-wschodnią część okolenia kotliny Raczkowych