Strona:Anatol France - Komedja o człowieku który zaślubił niemowę.djvu/40

właśnie wyrok na korzyść młodej sieroty pozbawionej w kwiecie swej młodości ojca i matki. Ale mniejsza o to. Siedziałam koło niego i mogę powiedzieć, że nie odzywałam się do niego ani słowem. Jedyną moją wymową była moja obecność. Czyż mąż może się na to uskarżać? Czyż może brać za złe swojej małżonce, że trzyma się blisko niego i poszukuje jego towarzystwa, jak to jest jej obowiązkiem? (Do swego męża): Im więcej się zastanawiam, tem trudniej mogę zrozumieć twoje zniecierpliwienie. Jakaż może być jego przyczyna? Nie próbuj opierać się przy pretekście mojej jakoby gadatliwości. To się nie trzyma jedno drugiego. Mój drogi, ty musisz mieć coś przeciw mnie, coś, czego przyczyn nie znam. Proszę cię, abyś mi to wprost powiedział. Należy mi się od ciebie wyjaśnienie i gdy będę wiedziała, co cię pogniewało, będę się starała postępować na przyszłość tak, aby ci oszczędzić tej przykrości z chwilą, gdy mi ją wyłożysz. Gdyż niczego więcej nie pragnę, jak tego, aby w niczem nie ściągnąć na siebie twego niezadowolenia. Moja matka mawiała: „Pomiędzy małżeństwem nie powinno być żadnych sekretów“. Miała wielką słuszność. Często zdarza się, że mąż lub żona, ukrywając coś jedno przed drugiem, ściąga na cały dom i na siebie samych najstraszliwsze nieszczęścia. Oto, co się naprzykład zdarzyło pani prezydentowej de Beaupreau. Chcąc zrobić swemu mężowi miłą niespodziankę, ukryła w swoim kufrze małego prosiaczka. Mąż usłyszał jego kwi-