sunek; w kłopotliwych sytuacjach usiłuje komicznie zachować pełną rezerwy powagę. Ubrany raczej bogato i pretensjonalnie, niż wytwornie.
MISTRZ SZYMON. Lat pięćdziesiąt z okładem. Wzrostu średniego, okazałej tuszy. Bajecznie pompatyczny i napuszony, ruchy uroczyste; mówi w tonie wykluczającym odmienne zapatrywanie, — wolno, dobitnie, akcentując. „Laików“ traktuje bardzo apodyktycznie; do swoich satelitów odnosi się z żywem poczuciem wyższości, zachowując jednakże przy obcych pozory koleżeńskiego szacunku. Cała bizantyńska powaga mistrza Collina znika jednak nader szybko na widok omszałej butelki i pełnych wdzięków pokojówki. Colline ma na sobie czarną, obszerną, do ziemi sięgającą togę, biały rabat naokoło szyi; na głowie zaś wysoki biret. (Nakrycie to powinno być cylindrowate, u góry zwężające się — bez krys). Twarz wygolona gładko, loki peruki krótkie, nie sięgające ramion.
MISTRZ SERAFIN. W tym samym wieku, co Colline, niski, średniej tuszy. Cichy, flegmatyczny, usiłuje dostroić się do powagi mistrza Szymona. Mówi mało; przytakuje tylko zawsze Szymonowi gestami. Ubrany podobnie, jak tamten, na głowie ma zwyczajny biret.
MISTRZ JAN. Młody jeszcze, wysoki, chudy. Usposobienia bardzo żywego, co mu trudno pogodzić z powagą „mistrza“. Spełnia z bogatym komicznym sukcesem rolę impresaria mistrza Szymona, reklamując go głosem nienaturalnie wysokim, przechodzącym co chwila w falset. Ubrany, jak poprzedni; pod wierzchnią szatą pozawieszane na szerokim rzemiennym pasie: ogromna piła, obcęgi, kleszcze, noże; w lewej ręce piastuje ogromną szprycę.
KATARZYNA. W pierwszym akcie gra Katarzyny jest wyłącznie mimiczną: temperament nadzwyczaj żywy przejawia się w żwawych ruchach i bardzo wymownej, plastycznej gestykulacji. Do męża odnosi się z przymileniem, łasząc się często, jak kotka. Słucha nadzwyczaj uważnie tego, co on mówi, żywo potakując lub przecząc. W drugim akcie,
Strona:Anatol France - Komedja o człowieku który zaślubił niemowę.djvu/47
Ta strona została uwierzytelniona.