w której gospodarz domu ustawił małe gliniane bożyszcza, wapnem bielone. Jedne wyobrażały skrzydlate dzieci, inne Apollona lub Merkurego, jeszcze inne — nagą kobietę, skręcającą swe włosy.
Świątobliwy mąż Maël przyglądając się tym bożyszczom, spostrzegł między niemi wyobrażenie młodej matki, trzymającej dziecię na kolanach.
Ukazując na posążek ten, rzekł:
— To jest Najświętsza Panna, Matka Boża. Poeta Virgilius zapowiedział ją w pieśniach swoich, zanim się narodziła i anielskim głosem śpiewał Jam redit et virgo. I poganie czczą już prorocze jej posążki, jak oto ten, który umieściłeś na tym ołtarzu, o Markusie. I zapewne ona strzegła twego skromnego ogniska domowego. Tak to ci, co ściśle przestrzegają praw przyrodzonych, przygotowują się do przyjęcia prawd objawionych.
Marcus Combabus i Valeria Moerens, temi słowy przejęci, nawrócili się na wiarę chrześcijańską. Przyjęli chrzest wraz z młodą swą wyzwolenicą, Caelią Avitellą, która droższą im była, niż światło oczów. Wszyscy ich robotnicy wyrzekli się bałwochwalstwa i tegoż samego dnia zostali ochrzczeni. Marcus Combabus, Valeria Moerens i Caelia Avitella wiedli odtąd żywot pełen cnót. Umarli w Panu i przyjęci zostali w poczet świętych.
Przez trzydzieści siedem lat jeszcze błogosławiony Maël nawracał pogan w głębi kraju. Wzniósł dwieście osiemnaście kaplic i siedemdziesiąt cztery klasztory.
Strona:Anatole France - Wyspa Pingwinów.djvu/20
Ta strona została przepisana.
