Strona:Andersen - Książę Świniarek oraz inne bajki (1928).pdf/18

ludzkie. Książę miał też słowika, który śpiewał tak jak gdyby się w jego małym gardle mieściły wszystkie, najcudniejsze melodie świata.
 Tę różę i tego słowika postanowił on dać córce cesarza. Kazał zrobić dwie srebrne szkatułki i posłał jej swe dary.
 Cesarz kazał wnieść szkatułki do wielkiej sali, w której była cesarzówna, zabawiająca się z swymi damami dworskimi w ciuciubabkę. To była jej największa przyjemność. Zobaczywszy szkatułki, klasnęła w dłonie i zawołała:
 — Pewnie są tam kotki!
 Ale okazało się, że w jednej była róża.
 — Ślicznie zrobiona! — oświadczyły wszystkie damy dworskie.
 — Prześliczna! Prześliczna po prostu! — potwierdził cesarz.
 Cesarzówna dotknęła róży i omal nie wybuchnęła płaczem.
 — Fuj, papo! — zawołała. — Nie jest