Ta strona została skorygowana.
IGŁA DO CEROWANIA.
Pewna igła do cerowania była tak cienka i ostra, że wyobraziła sobie, iż jest igłą do szycia.
— Trzymajcie mnie dobrze! — mówiła palcom, które ją podjęły ze stołu. — Nie puśćcież mnie, na Boga! Gdy spadnę na ziemię, nikt mnie już znaleźć nie zdoła, jestem bowiem niezmiernie cienka.
— Nie chwalno się tak bardzo! — odparły palce i objęły ją mocniej w pół.
— Oto moja świta! — zawołała igła, wlokąc za sobą długą nić, która nie miała jednak węzełka na końcu.
Palce wbiły właśnie igłę w pantofel kucharki, którego przyszwa oderwała się od podeszwy i musiała być zeszyta.
— To jest upadlająca praca! — powiedziała igła. — Przytym nie przejdę za nic na drugą stronę. Złamię się! Złamię
