Ta strona została uwierzytelniona.
| 373. | Już mu z kosza schodzi (= goni ostatkami). |
| 374. | Już mu tláło, już mu dotléwá (= źle z nim). |
| 375. | Już ostatniá obrączka z niego spadła (= jest bardzo spracowany, nie może daléj). |
| 376. | Już przydzie od kata miecz wziąć (= chwycić się ostateczności). |
| 377. | Już sie nie swoja miele (= robi się źle). |
| 378. | Już ty tam nie bedziesz chromáł (= nie będziesz skrzywdzony przy podziale). |
| 379. | Już u diábła ryby (= przepadło). |
| 380. | Już zaś są w sobie (= już się znów biją). |
| 381. | Już z ostatnigo młóci. |
| 382. | Już zwiáł groch (= uciekł), |
| 383. | Kalendárz, wielki łgárz, gdo w nim czytá, szelma bitá.[1] |
| 384. | Kapusta, dębowá przycieś. |
| 385. | Kapsa przáciel, mieszek brat. |
| 386. | Kármná świnia tej głodnéj nie uwierzy, że sie ji chce jeść. |
| 387. | Kandy wrony wrzeszczą, to tam dycki coś widzą. |
| 388. | Kázáł pán sługowi, sługa psu, pies chwostu; pies se legnął, chwost sie nie gnął. |
| 389. | Każdá kura grzebie, aby coś wygrzebała. |
| 390. | Każdá liszká swój płászcz chwáli. |
| 391. | Każdego szelme Pán Bóg nacechuje. |
| 392. | Każdy dudek, má swój dziubek. |
| 393. | Każdy na swój młyn wode obracá. |
| 394. | Każdy má grabie k sobie. |
| 395. | Każdy koniec wyjdzie na wyrch. |
- ↑ Przysłowia zaczynające się od „kto,“ patrz pod „gdo“.
