Strona:Andrzej Kijowski - Dziecko przez ptaka przyniesione.djvu/55

 — Bez orszaku — wtrąciła odpowiednia ciotka wspierając wuja.
 — Ale czym? — podniósł głos właściciel firmy, która z żałobnej ostentacji czerpała główne swe dochody — tramwajem? Taczką czy hyclowską budą?
 — W zarządzeniu o tym nie mówią — trochę strapiony rzekł dyskutant, lecz wtedy drugi z zięciów zabrał głos:
 — Przepraszam, nieścisła informacja. Zarządzenie to ogólnej jest natury — tyczy zebrań, pochodów oraz demonstracji, na które trzeba zezwolenia władz. Otóż pogrzeby wyłączone były z zakazu. Tę klauzulę wyjątkową władza dziś znosi, ergo, aby pogrzeb odprawić wedle obyczaju dawnego, z domu żałoby, ulicami, jak dotąd było, konieczne będzie zezwolenie.
 — No to co? — warknął dziadek.
 — Uważam — odparł pierwszy wuj — że to jest zmiana...
 — Istotna — wtrącił drugi.
 — Obyczaju — pierwszy rozwinął zręcznie temat.
 — Oraz naszej, że się tak wyrażę, roli — drugi postawił kropkę nad i.
 — Wszystko się zmieni — wykrzyknęła opozycyjna ciotka pierwsza, wsparta przez drugą.
 — Zakład wszelki sens utraci.
 A potem wujowie uderzyli frontem:
 — Zakład CONCORDIA (konkurencja) kupuje auta pogrzebowe!
 — PARADIS za CONCORDIĄ idzie w ślad; już konie sprzedał, karawan pójdzie do lamusa.
 — Do ślubów młodzież nie chce karet, autami jeździ elegancki świat.
 — Ojcze, pomyśl, i pojmij ducha nowych czasów.
 — O przyszłość zadbaj dzieci, wnuków.