Strona:Andrzej Kijowski - Dziecko przez ptaka przyniesione.djvu/66

wszystko i widziałem tuż przed nosem tupiący wściekle dziadka kapeć. Mówiono zaś mniej więcej tak:
 — Zgotuj pan, panie Teofilu, najlepszy powóz, jaki masz, i konie najpiękniejsze daj — koniecznie białe — cztery. Stangretów przebierz tak, jak tylko pan potrafisz.
 — Pan artysta jesteś od tych spraw.
 — I obywatel.
 — Dom pański to prawdziwa Polska.
 — Sławę pan zyskasz.
 — I zarobisz.
 — Na nogi stanie pański zakład, choć czasy ciężkie.
 Milczał dziadek. Kapeć podniósł się i opadł, kurz wzniecając.
 — Wódz — podjęto — Wódz Naczelny, będzie pańskim pasażerem. Rząd zapłaci za usługę, a pan weźmiesz udział w przedstawieniu, które cały kraj podziwiać będzie.
 — Co tam kraj — świat zdębieje. W gazetach pańskie konie będą. I w historycznych podręcznikach.
 — Nie wolno nam wyjawić znaczenia, jakie ta defilada ma dla polityki.
 — I dla strategii — wojskowy pewnie słowo wtrącił, bo ostrogi przy tym brzękły cicho.
 — Sąsiedzką zrobisz nam przysługę — rzekł trzeci pan, policjant chyba, skoro wspomniał o sąsiedztwie. I ciszej dodał: — Łatwiej nam będzie czuwać z bliska nad bezpieczeństwem przygotowań. Pan mnie rozumiesz?
 — A więc!
 Podniósł się kapeć przed moim nosem.
 — E, panowie...
 — Więc jak: zgoda?
 — Chyba, myślę...
 — Co tu myśleć?