Orła a Mateusz Człowieka. A zatem pochodzenie tych symbolów chrześcijańskich jest astralne.
Ireneusz powiada, że mogą być tylko cztery ewangielje, gdyż są cztery wiatry (Wiz. 53), świat ma cztery strony i opiera się na czterech słupach. Obecnie widzimy, że te „słupy“ są PUNKTAMI ASTRONOMICZNEMI (Wiz. 54).
Wiz. 54. Cztery węgły świata.
Józef Flawjusz w swych „Dziejach wojny żydowskiej przeciwko Rzymianom” daje nam klasyczny przykład stylu astralnej formy objawień: „Głos ze wschodu, głos z zachodu, głos z czterech stron świata” (VI, V, 2).
Niebo mówi.
Tak też wedle wyobrażeń fantazji wschodniej głosy ewangielistów z czterech stron świata płynęły — z przestworów niebieskich, z nieskończoności.
Eryk Bischoff, który doskonale przewertował Talmud pod względem astralnym i nadzwyczajne rzeczy z niego wydobył, powiada, że ludzie starożytni wyobrażali sobie związek pomiędzy niebem a ziemią znacznie „realistyczniej”, niż my.
