Kult Królowej Niebios istniał u Babilończyków, Indów, Greków, Rzymian a również u Żydów, jak świadczy prorok Jeremjasz, w Jerozolimie i wszystkich miastach judzkich (XLIV, 16 18). A zarazem, jak zaświadcza Ezechjel (VIII, 14; IX, 9), istniał tam kult jej syna Adonisa, Adona, Pana, Tammuza, Wybranego Syna (Tammuz, Duzu = sumeryjskie „prawdziwy syn”, co odpowiada wyrażeniom Nowego Testamentu: „Ten jest syn mój miły, w którymem sobie upodobał” — Mat. III, 17; Łuk. III, 22; 2 Piotra I, 17 etc.).
Kult ten obejmuje: obchodzenie śmierci i opłakiwanie Pana, święcenie jego zmartwychwstania, czczenie jego Matki jako Królowej Niebios, a zatem obejmuje w głównych zarysach właściwie wszystko, czem słynie Jerozolima chrześcijańska.
Stosunek Królowej Niebios do Syna zmienia się. „Przyszło wesele Barankowe, a małżonka jego zgotowała się. I darło jej, aby się oblekła w bisior świetny i czysty; albowiem bisior są usprawiedliwienia świętych. I powiedział mi: Napisz: Błogosławieni, którzy na wieczerzę wesela Barankowego wezwani są”. Czytamy to przecież w Apokalipsie Jana (XIX, 2 — 9), czyli w księdze kanonicznej.
Może lużnemi podżwiękami tych pojęć są gody w Kanie Galilejskiej (Jan II, 1 etc.) i wersety Łukaszowe XII, 36 i XIV, 8.
Kibele frygijska jest matką i oblubienicą Attisa. Fenicka Astarte jest również matką i oblubienicą Adonisa. Izyda egipska, jak już wspomnieliśmy, będąc żoną i siostrą Ozyrysa, jest matką i oblubienicą jego syna Horusa. Tak samo babilońska Isztar w stosunku do Tammuza. W starochrześcijańskiem pojęciu Duch Święty jest Matką Marji a syn jej synem i oblubieńcem Ducha Gołębicy. Duch Święty, po hebrajsku Szechina, jest żeńskiego rodzaju. Isztara jest także gołębicą a Tammuz (Duzu) jej „synem wybranym”. Indyjska Królowa Niebios, którą oglądaliśmy na wiz. 75, obejmuje rękami właściwie Syna-Młodzieńca a nie Dzieciątko. Oryginał tego wizerunku jest płaskorzeźbą w drzewie; rzecz cała jest silnie zmodernizowana. Tem bardziej tedy potwierdza zadawnienie się tego pojęcia matki-oblubienicy.
Wszystko to, dziwaczne i nawet nieobyczajne ze stano-
Strona:Andrzej Niemojewski - Bóg Jezus w świetle badań cudzych i własnych.djvu/211
Ta strona została przepisana.