Strona:Andrzej Niemojewski - Bóg Jezus w świetle badań cudzych i własnych.djvu/248

ludzkich. W Misznie, Rosz ha-Szana I 2 (16 b) brzmi o tem: W czterech okresach postanawia się o świecie: na święto Paschy o zbożu” etc. Bischoff w przypisku dodaje: „Około świąt Paschy Palestyna oczekuje żniw, zbioru zboża”.
 Umyślnie powołuję się na tych znawców, gdyż przytoczone przez nich fakty rzucają światło na system astralny Łukasza.
 Konstelacja Panny zwie się poprostu Kłos. Siew słoneczny w niej się odbył. Bieży ona z dojrzewającym kłosem na miejsce, gdzie ma być „popisan wszystek świat”. Tam syna swego jako gotowe ziarno złoży w Żłobie.
 Była to przecież uroczystość, na której składano ofiary z pierwocin. On też jest jej synem „pierworodnym” i zarazem „jedynym”, czyli „pierwociną”.
 Jest to zaiste jedna z najprześliczniejszych alegorji, na jaką się ludzkość zdobyła. Dziewica z astralnego Domu Chleba bieży na miejsce popisywania zbiorów i sypie swe ziarno boże do gwiezdnego Żłobu Świata.
 Księżyc nazywano chlebem, stwierdza Ernest Böcklen. Panem jest on roślin i bydła a zarazem pierwszym ofiarnikiem, mówi dalej.
 „I wypiekali ciasto, które wynieśli z Micraim, na placki przaśne”, czytamy w Exodus (XII, 39).
 „Maca jako ofiara śniedna, jadalna, należy także do każdej ofiary u Greków i Rzymian”, powiada Regina Lilientalowa. I powiada dalej: „Lecz najlepszem schroniskiem dla pierwotnej postaci chleba stał się kult religijny, będący ogniskiem wszystkich zresztą obumarłych praktyk. Po dziś dzień katolicy rzymscy używają przy mszy i komunji chleba przaśnego (opłatki są bez drożdży), u Żydów zaś przeżytek ten zakonserwował się w święcie Paschy”.
 I do dziś dnia w czwartem przykazaniu kościelnem każdy podręcznik katechizmowy zaleca: „około Wielkanocy komunikować”.
 Aluzja tedy jasna. Jezus będzie spożywany jako chleb. Może tedy w ewangielji powiedzieć, chleb ów łamiąc: „Oto ciało moje”!
 W niektórych bardzo cennych tekstach przedkanonicz-