jest jego skarga w ewangielji Jana (III, 30), gdy mówi o Jezusie: „On ma rość a ja się umniejszać“. Znalazłszy się w tym punkcie swej drogi, zostaje umniejszony, ścięty. Teraz Andromeda-Salome ukaże się (na niebie), trzymając na misie jego głowę, jak opowiadają Marek (VI, 28) i Mateusz (XIV, 11), oddając ją swej matce, Herodjadzie-Kasjopei.
Wiz. 104. Ryby i Słońce w czasie letniego przesilenia. Noc Świętojańska.
Jest u Łukasza powiedziane, że gdy Jezus minął Jordan, czyli Drogę Mleczną, miał jakoby trzydzieści lat (III, 23). Jeżeli narodził się w Bliźniętach, to rzeczywiście po trzydziestu latach w czasie wiosennego porównania znajdzie się w Strzelcu, czyli w opozycji do Słońca, które naturalnie po trzydziestu latach będzie się znowu znajdowało w Bliźniętach. A znalazłszy się w tej opozycji, właśnie pełnym rozjaśnieje blaskiem, gdy Jan musiał się „umniejszyć“, zginąć wcześniej i dlatego nie chrzci Jezusa wbrew wszelkiej tradycji, ale zgodnie z konsekwencją mitu astralnego. Zabity i pokrajany przez Tyfona Ozyrys żył tylko 28 lat a jest to liczba księżyca, jak nas poucza Plutarch (De Is. et Osir. 358, 368). Herod ma tu cechy Tyfona, Jan Ozyrysa (światła dziennego) a Jezus Izydy-Księżyca (porów. Dupuis, „Origine“ I, 406). Tu jesteśmy też bodaj u źródła mitu o wieku Jana, któremu wszyscy przypisują 28 — 29 lat. Piętnasty rok panowania Tyberjusza, zmieniony na
