Ta strona została uwierzytelniona.
VI.
Filozofia Sabały jest nader prosta.
Nigdy człowiek nie powinien się do niczego zbytnio przywiązywać, bo w przeciwnym razie szczęście jest wykluczone.
Kto długo żyć chce, nie powinien się smucić, »bo zgryzota i smutek to złà horość. Pilno cłeka złupi«.
Tego trzeźwego zapatrywania się na świat, oraz bardzo dużo zmysłu spostrzegawczego, dowodzą później przytoczone opowiadania.
Sam twierdził stanowczo, że się nigdy nie smucił.
I rzeczywiście uwierzyć mu trzeba, gdy sobie wyobrazić wypadnie, jak grał ostatniej krowie marsza orawskiego, kiedy mu ją za jakoweś długi ze zagrody zabierano.
— W Pana Boga wiérz, ale Mu nie wiérz — mówił Sabała, patrząc na kurniawę po halach w miesiącu lipcu, lub deszcz w zimie.
