Strona:Andrzej Stopka Nazimek - Sabała.djvu/86

 Jà sie zląk straśnie, bo ta z rzecom takom figlów nie strój, coby sie nie pohańbić — haj.
 Toz to jà hybàj pilno do nasego jegomościcka i tak mu padàm:
 — Przepytujem téz wasom duhownom osobe i sićke świętości, jakie ta we wàs siedzom, cýby jà téz ta jako tego dziecka nie przýtrzýmàł — haj.
 My ta drzewiéń rzàdko trzýmali, bo brali takik, co nie pili. Jà pił, toz tok dziecisk nie trzýmàł, coby sie na mnie nie popoddawały — haj.
 I dobrze nie barzo pytàm sie jegomościcka, co pedzieć màm, kie mie przý krzcie sie spytà.
 Dàwniej, kie ksiądz kumotra spytàł sie:
 »Zje cegos ty kces od kościoła Bozego?« — to mu pedziàł tak:
 »Zej wy ta jegomość lepiéj wiécie, boście ucony — haj«.
 Toz to i jà sie pytàm, jako mà być, cýby jà na uwziętego nie przýtrzymàł tego dziecka do krztu — haj.
 »E, dyć przýtrzýmies, cemuzbyś nie przýtrzymàł«.
 I, dobrze nie barzo, toz tok sie pote naucył, jako màm kiedy pedzieć i byłek se juz pote ślebodny, bok był mądry — haj.
 Pedziàł mi, ze sie ta i bez trzýmania obeń-