Strona:Andrzej Strug-Pokolenie Marka Świdy.djvu/37

 — Co znaczy ruszać się?
 — Nie przeszkadzać!
 — Koledzy! Bez żadnej blagi — to rzecz najpierwsza. Majorkiewicz zakończył swoją wspaniałą mowę słowami godnemi rycia na spiżu...
 — Majorkiewicz, właź pod stół!
 — Powiedział był: obyśmy doczekali niepodległej Polski! Oto program młodego pokolenia. Doczekać — wielkie słowo! Zaprawdę, w takiem czekaniu jest niezmierna głębia dziejowa! Żyjcież zdrowo po siedemdziesiąt i siedem lat, a gdy powyzdychacie, nie doczekawszy spełnienia polskich życzeń nie wasza będzie wina. Potomność was rozgrzeszy i zkolei będzie czekała. Ale niedoczekanie ich i wasze! I twoje, kolego Majorkiewicz!...
 — Brawo, Świda!
 — Czego ty się czepiasz?
 — Upił się!
 — A my doczekamy!
 — Niech gada!
 — Cicho tam!
 — Drodzy koledzy — nadewszystko strzeżcie się być porządnymi ludźmi. Człowiek tylko porządny — to jest największe nic. To właśnie bryła, której nic nie poruszy z „posad“. O posado! O folwarku! O żono — żono z posagiem... O kapitaliku uciułany!
 — Tylko socjalizm!
 — Precz z żydami!
 — Proszę o głos!