Strona:Andrzej Strug-Pokolenie Marka Świdy.djvu/75

i tem nawzajem żywili się na codzień, jak chlebem powszednim. Niebawem wszyscy przywykli do tej strawy. Uczciwi patrjoci poglądali po sobie ze zdumieniem i codzień szerzej otwierali oczy.
 — Wiesz pan, kto został mianowany starostą w Sporyszu?
 — Kto?!
 — Ten!!
 — Ten? Ten?
 — Ten sami!
 Nazajutrz nowy vice-minister aprowizacji.
 — Jakto? Oni?! Niepodobieństwo!!
 — Ależ tak!
 — Blaga!
 — No mówię panu!
 — Absurd!!
 — U nas? Teraz? Wszystko idzie.
 Niedouczone młode błazny, arystokratyczni lalusie z przedzieloną głową uciekali przed wojskiem do nieprzeliczonych zakamarków ministerstwa spraw zagranicznych i szastali się po całej Europie w niewyjaśnionych misjach za parytetowe, marki, w sleepingach. Zatęchli w c. k. służbie hofraci pospołu z żonatymi, „na Polkach“ czynodrałami z Carewokokszajska narządzali w Polsce młode państwo. Wszędzie fachowcy! Niedorznięci przez bolszewików sztabs-kapitanowie domagali się szarż generalskich i pierwszeństwa przed dyletantami i buntownikami z Legjonów. Dekowali się na wygodnych przydziałach tymczasowo, na peredyszkę, póki tam („u nas“) nie zwycięży Denikin,