Ta strona została skorygowana.
Siedm Psalmów Pokutnych.
Antyfona.
Nie racz pamiętać, Panie, na występki nasze, albo rodziców naszych, ani racz nas karać za grzechy nasze.
I. Psalm 6. Domine.
Panie! nie w zapalczywości Twéj strofuj mię, — ani w gniewie Twoim karz mię.
Zmiłuj się nademną, Panie, bom chory jest; — uzdrów mię, Panie, bo udręczone są kości moje.
I dusza moja strwożona jest bardzo; ale Ty, Panie, pókiż?
Nawróć się! a wyrwij duszę moję; zbaw mię dla miłosierdzia Twego.
Albowiem w śmierci nie masz, ktoby na Cię pamiętał, — a w piekle, któż Cię chwalić będzie?
Pracowałem w wzdychaniu mojém, będę umywał na każdą noc łózko moje, — łzami mojemi będę umywał pościel moję.
Strwożyło się od gniewu oko
